Eleanor i Franklin Rooseveltowie. Co zostanie, gdy miłość się wypali?
Franklin i Eleanor Rooseveltowie to jedna z najważniejszych par prezydenckich w historii Stanów Zjednoczonych. On wyprowadził kraj z kryzysu ekonomicznego, a jego żona stała się ikoną walki o równość i sprawiedliwość społeczną. Nawet, gdy przestała ich łączyć miłość, pozostało niezwykłe porozumienie i partnerstwo polityczne.
Z tego artykułu dowiesz się:
Franklin i Eleanor
On urodził się 30 stycznia 1882 roku w Hyde Park, w stanie Nowy Jork. Ona przyszła na świat 11 października 1884 roku w Nowym Jorku. Byli dalekim kuzynostwem i oboje należeli do znanej rodziny Rooseveltów.
Jako dzieci widywali się sporadycznie. Ich pierwsze warte odnotowania spotkanie miało miejsce na rodzinnym przyjęciu bożonarodzeniowym w 1898 roku. Szesnastoletni, przystojny Franklin poprosił czternastoletnią, pełną kompleksów Eleanor do tańca. Od razu wiedział, że była wyjątkowa.
Po powrocie Eleanor z Londynu (gdzie chodziła do szkoły), spotykali się znacznie częściej na nowojorskich salonach, niekiedy w Białym Domu, dokąd zapraszał ich Theodore Roosevelt, ulubiony stryj Eleanor. Czy odwiedzając go w Waszyngtonie wyobrażała sobie, że kiedyś zamieszka tam jako Pierwsza Dama?
Latem 1902 roku ich przyjaźń Franklina i Eleanor bardzo się pogłębiła. Rok później sprawa była już poważna. Ona w swoim dzienniku pisała, że był szalenie przystojny. On zapisał: „E. Jest aniołem”. Zaręczyli się 22 listopada 1903 roku, a ślub wzięli w Dniu Świętego Patryka, 17 marca 1905 roku. Pannę młodą poprowadził do ołtarza Theodore.
Proza życia
Państwo Rooseveltowie doczekali się szóstki dzieci. Śmierć trzeciego dziecka (chłopca o imieniu Franklin) była dla nich ciosem, ale nie pozwolili, by ta strata ich złamała. Powitali na świecie jeszcze trzech synów. Wydawało się, że jako para byli niezniszczalni.
Rok po ich ślubie Theodore Roosevelt napisał do Franklina: „Ty i Eleanor jesteście prawdziwi i odważni, i wierzę, że kochacie się bezinteresownie...”. Jednak ich życie małżeńskie nie było bajką. Czy coś się wypaliło? Osłabła łącząca ich więź? W 1918 roku Eleanor była zdruzgotana odkrywszy, że Franklin miał romans z jej sekretarką, Lucy Mercer. Była gotowa odejść, jednak kiedy zagroziła mężowi, że go zostawi, do akcji wkroczyła jego matka. Zaoferowała synowej wsparcie finansowe pod warunkiem, że ta zapomni o planach rozwodowych.
Eleanor przystała na to. Razem z Franklin utrzymywali publiczną fasadę małżeństwa. W rzeczywistości łączyły ich już tylko wzajemny szacunek i przyjaźń, która okazała się o wiele trwalsza niż romantyczne uczucia. Franklin kochał Lucy. Biografowie uznają, że panna Mercer była miłością jego życia (co nie przeszkadzało mu w nawiązywaniu bliskich relacji z innymi kobietami). Eleanor poznała amerykańską dziennikarkę Lorenę Hickock, z którą prawdopodobnie miała romans. Jednak bez względu na wątki poboczne w historii Rooseveltów, Franklin i Eleanor zapisali się w historii jako niezwykły duet – wyjątkowi polityczni partnerzy.
Punkt zwrotny
W sierpniu 1921 roku podczas wakacji na wyspie Campobello, Franklin dostał nagle wysokiej gorączki. Niedługo po tym nastąpiła drętwienie i paraliż nóg. Lekarze zdiagnozowali polio. Roosevelt musiał stawić czoła chorobie, na którą nie znano lekarstwa, a która w jego przypadku skutkowała trwałym paraliżem od pasa w dół. Spędził resztę życia na wózku inwalidzkim lub w ortezie, dokładając wszelkich starań, aby jego niepełnosprawność nie rzucała się w oczy. Polio zmusiło Roosevelta do wycofania się z życia publicznego na kilka lat.
Gdy zachorował, miał zaledwie 39 lat. Wcześniej snuł ambitne polityczne plany. Eleanor wspierała go w chwilach załamania i nie pozwoliła mu zrezygnować z polityki. Bez jej wsparcia nie odzyskałby optymizmu i nie wykazałby się tak wielką determinacją w powrocie do służby publicznej.
W 1928 roku został wybrany na gubernatora Nowego Jorku, a cztery lata później wygrał wybory prezydenckie. Jego osobista walka z niepełnosprawnością stała się symbolem odwagi i wytrwałości – cech, które w czasie Wielkiego Kryzysu i II wojny światowej nabierały szczególnej wartości. Roosevelt wyprowadził kraj z kryzysu będącego konsekwencją krachu na Wall Street. Jako jedyny prezydent w historii USA został wybrany na cztery kadencje. Eleanor nie zamierzała być milczącą Pierwszą Damą. Stacjonując w Waszyngtonie, u boku męża, pragnęła zmieniać Amerykę. A może i cały świat.
Pierwsza para
Podczas lat spędzonych w Białym Domu Franklin i Eleanor Rooseveltowie stawili czoła ogromnym wyzwaniom. Początki pierwszej kadencji to walka z ekonomiczną zapaścią, dalsze lata to wojenne zawirowania. Franklin D. Roosevelt, jako prezydent w latach 1933-1945, wdrożył Nowy Ład – który miał być remedium na trwający od paru lat kryzys. Podczas II wojny światowej jego stabilne przywództwo rozbudziło w Amerykanach patriotyzm, ale też pomogło w tworzeniu międzynarodowych sojuszy i prowadzeniu aliantów do zwycięstwa.
W międzyczasie Eleanor Roosevelt zredefiniowała rolę Pierwszej Damy. Nie wyobrażała sobie, by była to funkcja jedynie reprezentacyjna. Zamiast tego stawiała na aktywizm polityczny. Była niestrudzoną orędowniczką praw obywatelskich, równości kobiet i sprawiedliwości społecznej. Wielokrotnie naciskała na administrację, by zajęto się kwestiami dyskryminacji rasowej i ubóstwa. Organizowała własne konferencje prasowe, pisała listy otwarte i stała się ważnym łącznikiem między Białym Domem a zmarginalizowanymi grupami społecznymi. Oczywiście budziła kontrowersje, jak na bezkompromisową i silną kobietę przystało. Cóż na to mąż? Był z niej dumny, liczył się z jej zdaniem, a im bardziej ją krytykowano, tym mocniej ją wspierał. W pamięci Amerykanów zapisali się jako najważniejsza z par prezydenckich, ale też napisali osobne, niezwykle istotne rozdziały, stając się dwojgiem narodowych bohaterów.
Franklin zmarł 12 kwietnia 1945 roku. Dla narodu był to szok, dla Eleanor wielka, osobista strata. Następca Franklina, prezydent Harry Truman, mianował ją delegatką USA na pierwszym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. Była pierwszą kobietą na tym stanowisku. Jako przewodnicząca Komisji Praw Człowieka ONZ od 1946 roku, kierowała pracą nad Powszechną Deklaracją Praw Człowieka, przyjętą w 1948 roku. Deklaracja ustanowiła globalne standardy praw obywatelskich, politycznych, gospodarczych i społecznych.
Eleanor zmarła 7 listopada 1962 roku.
Poznaj historię innej pary prezydenckiej.
Źródła
- https://www.history.com/this-day-in-history/march-17/franklin-roosevelt-marries-eleanor-roosevelt
- https://www.spokesman.com/further-review/teddy-and-roosevelt/
- https://www.npr.org/2010/11/18/131253000/-franklin-and-eleanor-a-marriage-ahead-of-its-time