Frida Kahlo i Diego Rivera - sztuka miłości skomplikowanej
Związek Fridy Kahlo i Diego Riveryto jedna z najsłynniejszych i najbardziej burzliwych historii miłosnych. To opowieść o pasji, artystycznej współpracy i osobistych zmaganiach. Przede wszystkim jednak – o miłości: niezrozumiałej dla świata i niekonwencjonalnej. Frida i Diego napisali ważny fragment w historii sztuki.
Z tego artykułu dowiesz się:
Słoń
Diego Rivera urodził się 8 grudnia 1886 roku w Guanajuato w Meksyku. Już od najmłodszych przejawiał talent plastyczny. W wieku dziesięciu lat rozpoczął formalną edukację artystyczną w Akademii San Carlos w Mexico City. Szczególnie podobały mu się prace José Guadalupe Posady – wybitnego grafika.
W 1907 roku fascynacja sztuką zawiodła Diega go do Europy. Mieszkając w Paryżu, nawiązał znajomości z wpływowymi postaciami, takimi jak Pablo Picasso czy inni kubiści. Jego własna kariera rozkwitła w latach dwudziestych XX wieku. To wówczas zyskał sławę dzięki wielkoformatowym muralom. Jego prace odzwierciedlały głębokie zaangażowanie w sprawiedliwość społeczną i narodową tożsamość po rewolucji meksykańskiej. Sztuka Rivery łączyła elementy realizmu i rdzenne motywy, co czyniło ją oryginalną i przyniosło artyście powszechne uznanie. Przekonania polityczne Rivery – aktywnego członka Partii Komunistycznej – miały ogromny wpływ na jego twórczość. Często wykorzystywał swoje murale jako platformę do wyrażania rewolucyjnych idei.
Diego Rivera, choć niespecjalnie atrakcyjny, miał ogromne powodzenie u kobiet. W 1911 roku ożenił się z Angeliną Beloff. W 1921 roku artysta zostawił ją oraz ich syna w Paryżu, a sam wrócił do Meksyku. Wkrótce poślubił Guadalupe Marín, z którą miał dwie córki: Ruth i Guadalupe. Liczne skoki w bok Rivery doprowadziły do rozwodu.
Około 1922 roku Diego pracował nad muralem w szkole National Preparatory School w Mexico City. Poznał wówczas jedną z uczennic, niejaką Fridę Kahlo. Kto wie, może i uznał ją za interesującą, ale z pewnością nie spodziewał się, że za kilka lat dziewczyna całkiem zawróci mu w głowie.
Gołębica
Frida Kahlo urodziła się 6 lipca 1907 roku w Coyoacán, na przedmieściach Mexico City. Miała trzy siostry: dwie starsze o imionach Matilde i Adriana oraz młodszą Cristinę, z którą była szczególnie blisko. Fridę łączyła niezwykle silna więź z ojcem, Guillermem.
W wieku sześciu lat Kahlo zachorowała na polio. Jedna noga pozostała cieńsza i słabsza, co prowadziło do utykania. Był to wielki kompleks Fridy. Choroba odizolowała ją od rówieśników, jednak pozwoliła spędzić więcej czasu z ojcem, który zachęcał ją do uprawiania sportu w celu odzyskania sił. Zapoznał córkę z literaturą i sztuką, poszerzając jej horyzonty.
W elitarnej National Preparatory School w Mexico City, Frida była jedną z zaledwie 35 dziewcząt wśród 2000 uczniów. Myślała poważnie o medycynie. W szkole zainteresowała się zarówno meksykańską kulturą, jak i aktywizmem społecznym. Utworzyła buntowniczą grupę o nazwie „Cachuchas”, znaną nauczycielom zarówno z rozmaitych wybryków, jak i ambitnych debat filozoficznych.
Młoda Kahlo była pochłonięta nie tylko nauką, ale i pierwszymi romansami. Jej seksualna relacja z pewną bibliotekarką wyszła na jaw, wywołując gniew i rozpacz matki. Związek dziewczyny ze szkolnym kolegą Alejandrem Gómezem Ariasem budził mniej kontrowersji.
W 1925 roku, w wieku 18 lat, Kahlo uległa poważnemu wypadkowi autobusowemu, który spowodował liczne złamania i długotrwałe komplikacje. Podczas długiego okresu rekonwalescencji zaczęła malować autoportrety, które odzwierciedlały jej cierpienie. Ojciec zainstalował lustro nad jej łóżkiem, by mogła na siebie patrzeć. Przykuta do łóżka zaczęła rozwijać swój unikalny styl, który z czasem zaczął łączyć elementy sztuki ludowej z surrealizmem.
Frida włożyła wiele wysiłku, by znów chodzić. Zawsze już towarzyszył jej ból. Poza tym – co okazało się dla niej najbardziej dotkliwe – wypadek odebrał jej szansę na macierzyństwo.
Gdy fizycznie doszła do siebie (na tyle, na ile było to możliwe), stała się aktywna politycznie, dołączając do Meksykańskiej Partii Komunistycznej. Jej partyjnym kolegą był nikt inny, jak Diego Rivera.
Iskry
Mówiono, że to związek słonia z gołębicą. On – potężny i silny, ona – filigranowa i krucha. Nikt nie wierzył, że Frida Kahlo mogłaby zakochać się w Diegu Riverze i nikt się nie spodziewał, że skomplikowana, pełna kontrastów dziewczyna stanie się miłością życia notorycznego kobieciarza.
Zaiskrzyło między nimi w 1928 roku, na przyjęciu zorganizowanym przez włoską fotografkę (i komunistkę) Tinę Modotti. W tym czasie Rivera był już znanym muralistą, 21 lat starszym od Fridy i świeżo po rozwodzie. Kahlo była urzeczona charyzmą i talentem artysty. Poprosiła go o opinię na temat jej własnych obrazów. Spodobały mu się.
Wzięli ślub cywilny 21 sierpnia 1929. Frida wystąpiła w sukience pożyczonej od służącej. Pomimo sprzeciwu żony, Guillermo Kahlo poparł małżeństwo ze względu na stabilność finansową Rivery i świadomość, że medyczne potrzeby Fridy z czasem mogą być coraz bardziej kosztowne.
Artyści
Małżeństwo, z założenia otwarte, było często opisywane jako niekonwencjonalne. Artyści mieli silne osobowości i różne temperamenty. W pierwszych wspólnych latach podróżowali razem do Stanów Zjednoczonych, gdzie ceniono talent Rivery – dopóki na jednym z jego murali nie pojawiła się podobizna Lenina, co bardzo nie spodobało się zleceniodawcy z rodu zatwardziałych kapitalistów, Rockefellerów.
W 1934 roku, po trzech latach spędzonych w USA, para wprowadziła się do Casas Gemelas (Bliźniaczych Domów). Dwa budynki zostały połączone mostem, dzięki czemu mogli mieszkać i pracować obok siebie, zachowując jednocześnie swoje indywidualne przestrzenie.
Przez cały okres wspólnego życia Rivera i Kahlo często malowali siebie nawzajem, rozwijając odrębne style. Prace Fridy często odzwierciedlały jej złożone uczucia wobec Rivery, przedstawiając go zarówno jako źródło inspiracji, jak i zamętu. Przykładem jest obraz „Diego on My Mind” – tu malarka przedstawiła wizerunek Rivery na swoim czole, jako symbol jego wszechobecnego wpływu na jej życie.
Frida szybko stała się niezależną artystką i mało kto widział w niej jedynie „żonę Rivery”. Małżonkowie wzajemnie się inspirowali – nie tylko prowadząc rozmowy o sztuce, ale też zadając sobie nawzajem ból poprzez zdrady. Oboje nie próżnowali. Kahlo miała romanse między innymi z Lwem Trockim i Georgią O'Keeffe, podczas gdy niewierności Rivery były jeszcze częstsze, a przy tym nagłaśniane, co u Fridy zwiększało poczucie upokorzenia. Malarkę najbardziej zabolał romans Diega z jej młodszą siostrą, Cristiną. Ze wszystkich zdrad tej jednej nie potrafiła mu wybaczyć.
Ich burzliwy związek to namiętne pojednania, po których następowały intensywne kłótnie i separacje. W 1939 roku rozwiedli się, ale rok później, w 1940 roku, ponownie się pobrali, demonstrując swoją trwałą więź pomimo wyzwań.
Frida Kahlo trzykrotnie poroniła i przeszła co najmniej trzy aborcje ze wskazań medycznych. Rozczarowania, ból fizyczny i emocjonalny sprawiały, że artystka coraz więcej piła, dodatkowo rujnując swoje zdrowie. Po alkohol sięgała nawet pod koniec życia, gdy jej stan był już bardzo zły. Jednak właśnie w jej ostatnich latach Diego nauczył się, jak być dla Fridy opoką.
Pożegnanie
Frida pojawiła się publicznie po raz ostatni 2 lipca 1954 roku na marszu na rzecz narodu gwatemalskiego. Siedziała na wózku inwalidzkim pchanym przez Diega. Zaledwie jedenaście dni później, 13 lipca 1954 roku, zmarła w swoim łóżku. Rivera przekształcił rodzinny dom żony w muzeum poświęcone jej twórczości. Sam zmarł 24 listopada 1957 roku.
Rivera opisał kiedyś Kahlo jako „swoje wszystko”, nazywając ją nie tylko żoną, ale także przyjaciółką, matką i muzą. W swoim dzienniku Kahlo wyraziła podobne odczucia, pisząc: „Diego = mój mąż / Diego = mój przyjaciel / Diego = moja matka / Diego = mój ojciec / Diego = mój syn / Diego = ja / Diego = wszechświat”. Ich relacja była bez wątpienia złożona, przez to tym bardziej fascynująca. Ta skomplikowana miłość oraz ilustrujące ją dzieła to niezwykły rozdział w historii sztuki.
Interesują Cię genialni malarze?