Gdy ktoś zaczyna chorować, zawsze ma to odbicie na pozostałych członkach rodziny. Szczególnie jeżeli choroba jest podstępna i nigdy nie wiemy, kiedy znowu zaatakuje. Wojciech Młynarski i jego rodzina musieli zmierzyć się z jego chorobą afektywną dwubiegunową. Zobacz, jak wpłynęło to nie tylko na karierę artysty, ale również na jego relacje ze znanymi córkami.
Urodzony 26 marca 1941 roku w Warszawie Wojciech Młynarski miał w swojej dalszej rodzinie osoby, które były mocno związane z muzyką. Co prawda jego rodzice, Marian i Magdalena nie działali zawodowo w artystycznym świecie. Ojciec zarządzał majątkiem w Kobylance. Jednak w jego domu zawsze było dużo mowy o sztuce. Warto również wspomnieć o Emilu Młynarskim, stryjecznym dziadku, który był kompozytorem oraz dyrygentem. Natomiast siostra matki Wojciecha, zajmowała się komponowaniem piosenek dla dzieci.
Wojciech Młynarski już jako dziecko pałał zamiłowaniem do rymowanek. Ponadto wystawiał przedstawienia z kuzynostwem. Wraz ze starszą siostrą Basią lubili śpiewać. Niestety nie zdążył zapamiętać swojego ojca. Gdy zmarł na gruźlicę, Wojciech Młynarski miał zaledwie dwa lata. Wtedy też jego matka przeniosła się z nim i jego siostrą do swoich rodziców.
Ze swojego talentu do pisania wierszy, był znany także w Liceum Ogólnokształcącym im. Tomasza Zana w Pruszkowie. Tam właśnie miał okazję na porannych apelach przedstawiać swoje humorystyczne poematy, które dotyczyły życia w ogólniaku. Po maturze wybrał się na polonistykę na Uniwersytet Warszawski.
Młynarski jako reżyser
Długo nie trzeba było czekać, aby ktoś zauważył talent Wojciecha Młynarskiego. Był początek lat 60. i poeta działał już w klubie studenckim. Tam otrzymał zadanie od Jana Pietrzaka, który pełnił wtedy rolę kierownika Studenckiego Teatru Hybrydy. Tym zadaniem było napisanie programu kabaretowego “Radosna gęba stabilizacji”.
Jak się można domyślać, bardzo szybko został pchnięty dalej w swojej działalności. Wojciech Młynarski stał się jednym z najbardziej znanych twórców. Jego nazwisko zaczęło się pojawiać obok ikon polskiej sztuki, takich jak Agnieszka Osiecka, czy też Janusz Weiss. Wojciech Młynarski zaczął pisać piosenki, a kilka lat później nie tylko je tworzył, ale również śpiewał. Jego pierwsza płyta “Wojciech Młynarski śpiewa swoje piosenki” pojawiła się w 1966 roku.
Wojciech Młynarski pisał piosenki m.in. dla Alicji Majewskiej, Michała Bajora, Ewy Bem, Zbigniewa Wodeckiego, Maryli Rodowicz, Macieja Maleńczuka, czy też Krystyny Prońko. Ponadto mógł pochwalić się bogatą dyskografią. Wśród wydanych płyt znalazły się takie wydania jak “Młynarski w Paryżu”, “Jeszcze w zielone gramy”, “Młynarski w Ateneum”, czy też “Dziewczyny bądźcie dla nas dobre na wiosnę”.
W miłości do trzech razy sztuka
Czy Wojciech Młynarski rozpaczliwie szukał miłości? Czy może jednak miał duszę artysty i nie był w stanie dochować wierności? Pierwsze małżeństwo z Adrianną Godlewską trwało ponad 20 lat. To jednak nie oznacza, że przez ponad dwie dekady małżonkowie żyli zgodnie razem ze sobą. Aktorka, decydując się na związek z Wojciechem Młynarskim, odłożyła swoją karierę na rzecz rodziny. Sama skupiła się na wychowaniu ich trójki dzieci Agaty, Pauliny oraz Jana.
Adrianna wspominała, że życie z Wojciechem nie było usłane różami. Ich małżeństwo zakończyło się w 5 marca 1987 roku. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że akurat w tym dniu pierwsza żona artysty świętowała swoje urodziny i imieniny przy stole pełnym gości. W pewnym momencie Wojciech Młynarski poprosił swoją żonę na bok, informując ją, że wychodzi z domu i nigdy nie wróci. Okazało się, że artysta odszedł do innej kobiety.
Drugą żoną poety była Jadwiga. Wojciech Młynarski poślubił wybrankę w 2002 roku. Jednak Wojciech Młynarski przyznał, że jego małżeństwo skończyło się juz po roku. Sam mówił o tym, że nie jest łatwym partnerem w codziennym życiu. Do rozwodu doszło jednak dopiero po 7 latach. Wojciech Młynarski nie był długo sam po drugim rozwodzie. Po raz trzeci na poważnie związał się z Joanną Kossowską. To właśnie z nią spędził resztę życia.
Choroba afektywna dwubiegunowa
Na pewno na jego trudne relacje z kobietami i swoimi dziećmi miała wpływ choroba afektywna dwubiegunowa. Wojciech Młynarski został zdiagnozowany w 1972 roku. Artysta w swojej książce wspominał “Ja już w czasie pisania Henryka VI stwierdziłem objawy, które potem zdiagnozowano, że jestem chory na tak zwaną chorobę maniakalno-depresyjną. To znaczy, że mam okresy wzmożonego dobrego samopoczucia i mam okresy depresyjne. To choroba, którą się leczy i na którą choruję do dziś.”
Choroba powodowała, że Wojciech Młynarski co jakiś czas był zmuszony do pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Jednak przez całe życie mógł zająć się swoją twórczością, co jak wiemy, robił z ogromnym sukcesem. Dopiero pod koniec jego życia, zdrowie Młynarskiego zostało mocno nadszarpnięte. Artysta w 2014 roku trafił do szpitala z powodu ostrego bólu serca. Niestety jego stan przygwoździł poetę na wiele miesięcy do łóżka. A Agata Młynarska wspominała, że od tej pory jej ojciec wiele razy walczył o życie.
Córki o chorobie ojca
Najwięcej o dzieciństwie spędzonym z Wojciechem Młynarskim cierpiącym z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej mówiła Paulina Młynarska. W wywiadach przyznawała, że Wojciech Młynarski w chwilach lepszej kondycji psychicznej był dla nich kochającym ojcem. Natomiast gdy choroba się uaktywniała, musiała przed nim uciekać, bo ten odgrażał się, że ją zabije.
Paulina Młynarska w jednym z wywiadów powiedziała: “Przez kilkanaście lat myślałam, że mój ojciec od czasu do czasu bywa naprawdę złym człowiekiem! W stanach remisji choroby był cudowny, wesoły, opiekuńczy i ciepły. Agresja pojawiała się nagle. Żyliśmy na polu minowym, w strachu o siebie samych i siebie nawzajem.”
Ponadto Paulina Młynarska wspominała, że w ramach opieki nad ojcem wysyłano ją w trasy koncertowe, gdy ta miała zaledwie kilka lat. Jednak córka zapamiętała jedynie to, jak przez długie godziny była pozostawiona sama bez jedzenia i picia. Paulina Młynarska również opisywała wizyty w szpitalu psychiatrycznym, które były dla niej prawdziwą traumą. Córka artysty wspominała także, że nikt wtedy nie rozmawiał z dziećmi o chorobach dorosłych, co wiązało się z dużym niezrozumieniem sytuacji.
Z kolei Agata Młynarska otwarcie napisała na swoim kanale w mediach społecznościowych, że jest DDD, czyli Dorosłym Dzieckiem Dysfunkcyjnym. Jest to rezultat wychowywania się w rodzinie, w której ojciec był niestabilny emocjonalnie. Popularna dziennikarka przyznała, że w tamtych czasach leczenie choroby psychicznej nie było najłatwiejsze. Jej tata wpadał z manii do depresji. Sam po latach stwierdziła, że potrzebowała terapii, aby się z tym wszystkim uporać.
Mural upamiętniający Wojciecha Młynarskiego przy ulicy Smoczej w Warszawie na tylnej ścianie garażu od strony skweru Jura-Gorzechowskiego, fot. domena publiczna, lic. CC0 1.0
Wojciech Młynarski umierał w mękach
Wzmożone cierpienie Wojciecha Młynarskiego zaczęło się, gdy wylądował on w szpitalu z powodu problemów z sercem. Od tamtej pory artysta potrzebował już stałej opieki. Był to również czas, kiedy jego dzieci stanęły na wysokości zadania i odwiedzały ojca niemalże codziennie.
Kilka dni przed śmiercią odwiedziła go siostra, która widziała, jak autor tekstów przechodzi przez piekło. Chciała, by mężczyzna dał znać jej, że ją słyszy. Wtedy Wojciech Młynarski jedyne co mógł zrobić, to walić głową w poduszkę. 15 marca 2017 roku w wieku 75 lat odszedł wielki twórca. O jego śmierci poinformowały jego dzieci. Jan Młynarski napisał nawet, że był przy nim do samego końca, trzymając go za rękę. Oznajmił również, że 15 miesięcy wcześniej drastycznie pogorszył się stan jego ojca, który doprowadziły autora tekstów do ogromnego cierpienia.
Wojciech Młynarski został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie po mszy żałobnej, która odbyła się w kościele św. Karola Boromeusza w Warszawie. Po śmierci artysty w stolicy pojawiło się kilka miejsc upamiętniających jego twórczość. Wśród nich znalazła się m.in. tablica pamiątkowa przy ul. Lwowskiej 1, gdzie mieszkał, czy też mural przy ulicy Smoczej.
