Lawrence Bittaker i Roy Norris zapisali się w historii jako jedni z najbardziej brutalnych seryjnych morderców i gwałcicieli w amerykańskiej kryminalistyce, mając na swoim koncie co najmniej pięć morderstw. Znani jako "Zabójcy z narzędziami", torturowali swoje ofiary przy użyciu młotków, śrubokrętów, szpikulców do lodów oraz kombinerek. Zanim ich zbrodnicze drogi skrzyżowały się w 1978 roku, obaj mieli już na swoim koncie wiele przestępstw.
Lawrence Sigmund Bittaker urodził się 27 września 1940 roku w Pittsburghu, w stanie Pensylwania. Jego biologiczni rodzice nie planowali dzieci, dlatego tuż po urodzeniu matka oddała go do sierocińca. Wkrótce potem adoptowała go Bittakerów. Jego przybrany ojciec pracował w przemyśle lotniczym, co wiązało się z koniecznością częstych przeprowadzek w dzieciństwie Larry'ego.
Pierwsze problemy z prawem pojawiły się, gdy Larry miał 12 lat i zatrzymano go za kradzież w sklepie. Przez kolejne cztery lata często miał do czynienia z policją za drobne przestępstwa, co sprawiło, że znalazł się w kartotekach policyjnych. Mimo iż jego IQ wynosiło 138, nie przepadał za nauką i w 1957 roku, mieszkając z przybranymi rodzicami w Kalifornii, porzucił szkołę.
Niedługo po tym został aresztowany z powodu kradzieży samochodu, ucieczki z miejsca wypadku i unikania zatrzymania przez policję. Z tego powodu trafił do poprawczaka California Youth Authority, gdzie przebywał do osiągnięcia pełnoletności. Gdy wszedł na wolność odkrył, że jego przybrani rodzice opuścili stan i zerwali z nim kontakt. Nigdy więcej ich nie zobaczył.
Roy Norris
Norris urodził się w Greeley w Kolorado, a w wieku 17 lat wstąpił do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Służył głównie w San Diego w Kalifornii, choć przez cztery miesiące przebywał w Wietnamie, gdzie jednak nie brał udziału w walkach. W listopadzie 1969 roku został aresztowany za usiłowanie gwałtu na kobiecie jadącej na motorze. Trzy miesiące później, będąc na wolności za kaucją, ponownie trafił do aresztu za włamanie do domu kobiety z zamiarem jej zgwałcenia. W rezultacie został zwolniony z marynarki wojennej z powodu „problemów psychologicznych” i „poważnej osobowości schizoidalnej”.
W maju następnego roku, nadal będąc na zwolnieniu za kaucją, niemal zabił studentkę San Diego State College, uderzając jej głową o ulicę i bijąc ją kamieniem. Oskarżono go o napaść z użyciem niebezpiecznego narzędzia i umieszczono w szpitalu stanowym Atascadero jako przestępcę seksualnego z zaburzeniami psychicznymi. W 1975 roku, lekarze ocenili, że nie jest już niebezpieczny i został zwolniony ze szpitala.
Zaledwie trzy miesiące po zwolnieniu, Norris w Redondo Beach zbliżył się do 27-letniej kobiety wracającej z restauracji i zaproponował jej przejażdżkę na motorze. Gdy odmówiła, chwycił ją za chustkę na szyi i zaciągnął w pobliskie krzaki, gdzie ją zgwałcił. Ofiara natychmiast zgłosiła przestępstwo na policję, jednak funkcjonariusze mieli trudności ze znalezieniem sprawcy. Miesiąc później kobieta zauważyła Norrisa na motocyklu, zapamiętała jego numer rejestracyjny, co doprowadziło do jego aresztowania i skazania za gwałt rok później.
Jak poznali się Bittaker i Norris?
Bittaker i Norris poznali się w 1977 roku w zakładzie karnym California Men’s Colony w San Luis Obispo, rok po przybyciu Norrisa. Początkowo ich relacja była luźna, lecz zacieśniła się, gdy Bittaker dwukrotnie ocalił Norrisa przed atakami innych więźniów, którzy nie tolerowali przestępców skazanych za zbrodnie seksualne. Wkrótce zaczęli rozmawiać o swoich fantazjach związanych z przemocą seksualną wobec kobiet. Bittaker, który nie miał na swoim koncie przestępstw na tle seksualnym, stwierdził, że po zgwałceniu kobiety będzie musiał ją zabić, aby nie pozostawić świadka. Ich wspólne fantazje przekształciły się w plan. Zamierzali porywać i mordować nastolatki w wieku od trzynastu do dziewiętnastu lat, a obaj przyrzekli sobie, że odnowią kontakt po wyjściu na wolność.
Bittakera zwolniono warunkowo 15 listopada 1978 roku, po czym powrócił do Los Angeles, gdzie pracował jako mechanik i dobrze zarabiał. Choć był samotnikiem, nawiązał bliską znajomość z kilkoma osobami w sąsiedztwie i uchodził za hojnego człowieka, wspierającego czasami Armię Zbawienia. Jego popularność wśród lokalnych nastolatków była wynikiem częstych imprez, które organizował wynajmowanym pokoju, gdzie zawsze miał piwo i marihuanę.
Dwa miesiące po zwolnieniu Bittakera, 15 stycznia 1979 roku, Norris również opuścił zakład karny i zamieszkał z matką w Redondo Beach. Tam znalazł pracę jako elektryk w Compton. Wkrótce potem Bittaker skontaktował się z nim listownie, po czym mężczyźni spotkali się pod koniec lutego, odnawiając swoje zbrodnicze plany.
Modus operandi Bittakera i Norrisa
Aby skutecznie porywać dziewczęta, Bittaker zasugerował zakup furgonetki zamiast samochodu osobowego. Dzięki finansowemu wsparciu Norrisa, Bittaker w lutym 1979 roku nabył srebrną furgonetkę. Pojazd ten, pozbawiony był okien z boku i posiadał przesuwane drzwiami boczne. Przez to idealnie nadawał się do ich planów. Według planu para zwyrodnialców miała wciągać siłą dziewczyny do wnętrza, gdyby odmówiły podwiezienia. Furgonetkę nazwali "Morderczy Mack".
Spędzili kilka miesięcy na próbnych przejazdach autostradą Pacific Coast Highway, zatrzymując się na plażach, aby rozmawiać z dziewczynami i robić im zdjęcia. W czerwcu porwali pierwszą ofiarę, 16-letnią Cindy Schaeffer, którą wepchnęli do ciężarówki, zakleili jej usta taśmą klejącą oraz związali kostki i nadgarstki. Po zgwałceniu, torturowaniu i zamordowaniu, wrzucili jej ciało do kanionu.
W następnym miesiącu porwali 18-letnią Andreę Hall, na zmianę gwałcili ją, wyśmiewali się z niej, zachęcając do krzyku, a następnie ją zabili. 3 września porwali 15-letnią Jackie Gilliam i 13-letnią Leah Lamp, i więzili je dwa dni, gwałcąc je i nagrywając wszystko. Następnie zamordowali obie.
30 września porwali Shirley Sanders, zgwałcili ją, ale udało jej się uciec. Choć zgłosiła napaść, nie potrafiła zidentyfikować napastników ani zapamiętać numeru rejestracyjnego samochodu, więc sprawa nie była kontynuowana.
30 października porwali i zamordowali swoją ostatnią ofiarę, Shirley Lynette Bedford, decydując się porzucić jej ciało na trawniku w Hermosa Beach zamiast na pustyni. W przeciwieństwie do poprzednich ofiar, została zgwałcona i torturowana podczas jazdy samochodem.
Śledztwo
W listopadzie 1979 roku, Roy Norris spotkał się ze swoim znajomym Jimmym Daltonem, z którym zaprzyjaźnił się w trakcie odbywania wyroku w California Men's Colony. Podczas spotkania Norris opowiedział Daltonowi o przestępczych działaniach, które prowadził razem z Lawrence’em Bittakerem przez ostatnie pięć miesięcy. Szczegółowo opisał zabójstwo Lynette Ledford, które było jedynym z pięciu morderstw, gdzie odnaleziono ciało ofiary.
Norris wyjawił także Daltonowi, że prócz tych pięciu zabójstw, próbowali również uprowadzić trzy inne dziewczyny, jednak te próby się nie powiodły. Przerażony tymi rewelacjami, Dalton skontaktował się ze swoim adwokatem, który doradził mu, aby niezwłocznie zawiadomił policję. Dalton posłuchał rady i wraz z adwokatem zgłosili sprawę do Departamentu Policji w Los Angeles, który przekazał ją dalej do policji w Redondo Beach.
Sprawą zajęto się intensywnie, a detektyw Paula Bynuma przydzielono do zbadania informacji uzyskanych od Daltona. Bynum szybko stwierdził, że zeznania Daltona są zgodne z raportami dotyczącymi kilku zaginionych nastoletnich dziewcząt. Norris wspominał również o ataku z 30 września, podczas którego wraz z Bittakerem zaatakowali gazem łzawiącym kobietę, porwali ją do furgonetki, zgwałcili, a następnie wypuścili.
Ofiarą tego brutalnego ataku była Robin Robeck, która zgłosiła gwałt na policję, lecz nie była w stanie zidentyfikować swoich oprawców. W związku z tym detektyw Bynum zorganizował wizytę u Robeck w jej domu w Oregonie, gdzie pokazano jej zdjęcia wielu podejrzanych.
Po dokładnym przestudiowaniu zdjęć, Robeck zidentyfikowała Lawrence’a Bittakera i Roya Norrisa jako swoich oprawców. Ten moment był kluczowy w sprawie, łącząc Norrisa i Bittakera z serią brutalnych przestępstw, co doprowadziło do dalszych dochodzeń.
Jak doszło do aresztowania?
Bittaker i Norris zostali powiązani gwałtem na Robin Robeck, w skutek czego policja z Hermosa Beach rozpoczęła intensywną inwigilację Norrisa. Szybko zauważono, że handluje on marihuaną, co doprowadziło do jego aresztowania 20 listopada 1979 roku za naruszenie zasad zwolnienia warunkowego. W tym samy dniu Bittaker został zatrzymany w motelu "Scott" w Burbank, gdzie mieszkał, i oskarżony o gwałt na Robin Robeck. Mimo że Robeck wskazała swoich oprawców na podstawie zdjęć, nie umiała ich rozpoznać podczas okazania na posterunku.
Policja miała jednak wystarczające dowody na Norrisa dzięki jego działalności narkotykowej, a w pokoju Bittakera znaleziono narkotyki, co również doprowadziło do oskarżenia ich o naruszenie zasad zwolnienia warunkowego. Podczas przeszukania mieszkania Bittakera odkryto niepokojące dowody, w tym zdjęcia zaginionych Andrei Hall i Jackie Gilliam oraz młotek, plastikową torbę z ołowianymi ciężarkami, książkę z częstotliwościami policyjnymi, słoik wazeliny, dwa naszyjniki należące do ofiar oraz kasetę z nagraniem krzyków torturowanej młodej kobiety. Matka Lynette Ledford rozpoznała głos swojej córki na nagraniu, a męskie głosy zidentyfikowano jako Norrisa i Bittakera.
W pokoju, który wynajmował Bittaker odkryto także kilka butelek z kwasem, które planował użyć przy popełnianiu kolejnej zbrodni. W mieszkaniu Norrisa znaleziono bransoletkę należącą do zamordowanej Lynette Ledford, którą zachował jako trofeum. Dodatkowo, w obu mieszkaniach odnaleziono zdjęcia około 500 dziewcząt i młodych kobiet, najprawdopodobniej wykonane bez ich wiedzy i zgody, głównie w Redondo Beach i Hermosa Beach.
Proces i przyznanie się do winy
18 marca 1980 roku Roy Norris przyznał się do winy. Wydanie wyroku odroczono do 7 maja. Norrisowi zaproponowano, że prokuratorzy nie zażądają kary śmierć dla niego ani dożywotniego więzienia, jeśli przyznana się do winy i będzie zeznawał przeciwko Lawrence’owi.
Przed skazaniem, Norris rozmawiał wiele godzin z kuratorem sądowym, który analizował jego przypadek w kontekście potencjalnego zwolnienia warunkowego. Kurator zeznał, że Norris przedstawiał Bittakera jako brutalniejszego od siebie, ukazując jego pragnienie dominacji nad ofiarami jako bardziej priorytetowe niż sam akt gwałtu. Dodał również, że Norris nigdy nie okazał skruchy ani współczucia, wykazując jedynie pragnienie zadawania bólu. Kurator określił Norrisa jako skrajnego socjopatę, niezdolnego do resocjalizacji. Ostatecznie, 7 maja 1980 roku, Norris został skazany na dożywotnie pozbawienie wolności z możliwością ubiegania się o zwolnienie warunkowe od 2010 roku.
24 kwietnia 1980 roku Lawrence Bittaker usłyszał 29 zarzutów, w tym o porwanie, gwałt, morderstwo oraz nielegalne posiadanie broni palnej. Oskarżono go również o nakłanianie współwięźniów do zamordowania Robin Robeck, aby zapobiec jej zeznaniom. Ostatecznie zarzuty w sprawie gwałtu na Robeck zostały oddalone ze względu na brak dostatecznych dowodów i nierozpoznania ich przez ofiarę. Podczas rozprawy sędzia William Hollingsworth zapytał Bittakera o przyznanie się do winy, na co oskarżony milczał, a sędzia w jego imieniu zanegował winę.
Proces Lawrence’a Bittakera rozpoczął się 19 stycznia 1981 roku w Torrance, a przewodniczył mu sędzia Thomas Fredericks. Głównym świadkiem oskarżenia był Roy Norris, który szczegółowo opisał plany uprowadzania, gwałcenia i mordowania nastolatek opracowane w więzieniu. Zeznał również na temat pięciu morderstw oraz próby uprowadzenia Jan Malin. Świadkowie, w tym Christina Dralle i Lloyd Douglas, złożyli obciążające zeznania, a najważniejszym dowodem była 17-minutowa taśma z nagraniem tortur i gwałtów na 16-letniej Lynette Ledford, odtworzona na sali sądowej 29 stycznia.
Podczas odsłuchiwania nagrania na Sali sądowej było obecnych około 100 osób, w tym większość stanowili członkowie ławy przysięgłych i zgromadzona publiczność. Ludzie płakali, podczas gdy Bittaker przez cały czas tylko się uśmiechał. Prokurator Stephen Kay dwukrotnie rozpłakał się w trakcie procesu, zwłaszcza po zakończeniu odsłuchiwania taśmy, i przeprosił ławę przysięgłych, że może tylko żądać kary śmierci dla tak brutalnego mordercy. 17 lutego 1981 roku, po obradach, które trwały aż trzy dni, ława przysięgłych zdecydowała, że Bittaker jest winnym popełnienia pięciu morderstw pierwszego stopnia. Po 90 minutach narady zdecydowano o karze śmierci w komorze gazowej, którą Bittaker przyjął niewzruszony. 24 marca 1981 roku został formalnie skazany na karę śmierci.
Wykonanie kary
W Kalifornii każda osoba skazana na śmierć ma prawo do automatycznego odwołania. Dopiero po dwóch latach od wyroku Sąd Najwyższy Kalifornii przyznał Bittakerowi adwokata do apelacji. Po sześciu latach, 28 czerwca 1989 roku, ten sam sąd utrzymał wyrok śmierci. 4 października 1989 roku sędzia John Shook wyznaczył datę egzekucji na 29 grudnia 1989 roku, ale Bittaker złożył kolejną apelację, która automatycznie odroczyła egzekucję. 11 czerwca 1990 roku Sąd Najwyższy Kalifornii odmówił ponownego rozpatrzenia sprawy. Apelację Bittakera rozpatrywał sędzia Terry Hatter z federalnego sądu apelacyjnego, przeciwnik kary śmierci, który od 2006 roku nie podjął działań w sprawie egzekucji. Od 1981 roku Bittaker przebywał w bloku śmierci więzienia San Quentin, spędzając dwadzieścia trzy godziny na dobę w celi o wymiarach dwa na trzy metry, gdzie czytał książki, czasopisma i oglądał telewizję. Zmarł 13 grudnia 2019 roku, a Roy Norris zmarł 24 lutego 2020 roku.
