Jeździli, pili i strzelali do latarni. Pierwsza randka Sinatry i Avy jak z filmu noir
Historia Hollywood widziała liczne burzliwe małżeństwa, rozstania i powroty, namiętności i toksyczne zależności. Mało która z par złotej ery amerykańskiego kina mogła jednak równać się z intensywnością uczuć Avy Gardner i Franka Sinatry. Kochali się i nienawidzili. Nie mogli bez siebie żyć, a jednocześnie ich wspólna droga okazała się katastrofą. Historia ich miłości to niekiedy kontrowersyjna, choć z całą pewnością pasjonująca opowieść o starciu dwóch ognistych temperamentów, w której zazdrość, zbyt głębokie kieliszki i obyczajowe skandale przeplatały się z nienasyconym pożądaniem.
Żona kontra Ava
Ona była jedną z największych femme fatales filmów noir z drugiej połowy lat 40. XX wieku, on – rozchwytywanym artystą o czarującym, lekkim głosie i zdolnościach aktorskich, którego popularność zrodziła zjawisko „Sinatromanii”. Łączyły ich silne osobowości, skłonność do zazdrości, młodzieńczy zapał imprezowania, ale też ambicja, która potrafiła zbierać mroczne żniwo.
Zanim się poznali, Frank wiedział, że Ava Gardner zostanie kiedyś drugą panią Sinatra. Przeglądając magazyn, natrafił pewnego dnia na jej fotografię w stylu pin up. Miał wówczas powiedzieć do znajomego: „Kiedyś się z nią ożenię!”. I dopiął swego. Wcześniej jednak zadał kolejny cios żonie i matce trójki jego dzieci, która co noc wypłakiwała oczy w poduszkę…
Nancy Barbato, bo o niej mowa, poślubił w 1939 roku, głównie pod naciskiem apodyktycznej matki. Kobieta dzielnie znosiła gorzkie chwile codzienności, dbała o Franka, zanim usłyszał o nim świat, a później – cierpiała przez jego niewierność, wydając na świat kolejne pociechy. Gdy na horyzoncie pojawiła się Ava Gardner, przykry układ stał się zagrożony jak nigdy wcześniej. Sinatra już wcześniej starał się przykuć uwagę ciemnowłosej diwy ekranu, ale ona uznawała go za: „aroganckiego, przytłaczającego i pyszałkowatego”.
Nocne strzały
Wszystko zmieniło się na początku 1949 roku. Ava zmierzała swym zielonym cadillakiem do studia MGM, gdy Frank zastąpił jej drogę i zawadiacko uniósł rondo kapelusza. Przekonanie o arogancji odeszło chwilowo w niepamięć. Ava wspominała póżniej oczarowanie: „Był taki przystojny, z tą swoją szczupłą chłopięcą buzią, błękitnymi oczami, tym uśmiechem. Miał w sobie entuzjazm i energię, uwielbienie dla życia w ogóle, a w szczególności – dla mnie”.
Dała mu szansę. Pierwszą szaloną noc spędzili… za kółkiem. Jeździli od Palm Springs do miasteczka Indio, pijąc i strzelając z pistoletów do ulicznych latarni. Przy jednym ze strzałów Ava przypadkowo trafiła w witrynę sklepu z narzędziami. W końcu dopadła ich policja. Z pomocą hojnych agentów uniknęli jednak skandalu i wpisu w kartotece.
Godna niesfornych nastolatków zabawa dała im do zrozumienia, że są swoimi bratnimi duszami. Łączyło ich niemal wszystko. Czy maksymalne podobieństwo okazało się ich gwoździem do trumny? Późniejsze tragedie i toksyczną miłość faktycznie można podciągnąć w imię zasady „przeciwieństwa się przyciągają”...
Poznaj też kulisy miłości Carole Lombard i Clarka Gable'a, których rozdzieliła katastrofa samolotowa.
Miłość
Kilka miesięcy później zostali kochankami. Nigdy nie ukrywali, że seks odgrywał istotną rolę w ich związku. Przez łóżko tracili dla siebie głowę, a później – godzili się po gwałtownych awanturach. Wspólny język namiętności był kolejnym podobieństwem na długiej liście ich wspólnoty dusz.
Frank Sinatra nie był pierwszym mężczyzną w życiu Avy, ale pozostał tym najważniejszym. Wcześniej znajdująca się na początku swej kariery aktorka przeżyła 17-miesięczne małżeństwo z kolegą po fachu Micky Rooneyem. Jej drugie małżeństwo z Artiem Shawem pozostawało pasmem upokorzeń. Mężczyzna szydził z jej braku wykształcenia i podsuwał kolejne książki pod nos żony, aby „zadbać” o jej edukację. Pochodząca z prowincji Ava miała jednak wrodzoną błyskotliwość i nieprzeciętną inteligencję, której nie sposób wyrobić z pomocą żadnej literatury. Jej intelekt, autentyczność i niezależność były tym, co przyciągało mężczyzn. Nic zatem dziwnego, że drugie małżeństwo szybko się rozpadło.
Z Sinatrą miało być inaczej – artysta wprost wielbił Avę. Rozwiódł się dla niej z Nancy, a pierwsze chwile były pełne pasji i radości. Kilka dni po zakończeniu formalności związanych z rozstaniem z pierwszą żoną, 7 listopada 1951 roku Frank i Ava wzięli ślub. W konserwatywnej Ameryce wybuchł oczywiście skandal, który poważnie zaszkodził karierze Sinatry. Fani uznali rozpad jego katolickiej rodziny za największy cios, a samą Gardner – za niszczycielkę domowego siedliska. Aktorce wyszło to akurat na dobre… Począwszy od „Zabójców” (1946), zachwycała bowiem na ekranie w portretach kobiet fatalnych, a prywatne kontrowersje wyłącznie umocniły jej wizerunek uwodzicielki.
Na równi pochyłej
Podobieństwa, które zbliżyły Avę i Franka na początku, z czasem zaczęły rodzić zgrzyt. Oboje nazywali swoją więź dozgonną miłością, ale mimo to ich codzienność była daleka od idylli. Kłótnie wybuchły już na samym początku i stały się legendarne. Plotkowali o nich nie tylko znajomi pary, ale też postronni świadkowie m.in. obsługujący ich kelnerzy. Z małego nieporozumienia bądź frustracji potrafili rozpętać drapieżną burzę – pełną krzyków, wzajemnego okrucieństwa i latających przedmiotów.
Głównym powodem była zazdrość. Czasami wystarczyło, że Ava rozpoczynała pracę na planie nowego filmu i Frank nie mógł znieść opowieści o jej ekranowym partnerze. Ona wpadała w szał, gdy zatrzymał dłużej wzrok na którejś z kobiet. Chwile pełne szaleństwa i nienawiści przeplatały się z pożądaniem, które na przekór wszystkiemu nie traciło na sile. „Byliśmy ludźmi o nerwach naciągniętych do granic. Pazernymi, zazdrosnymi, drapieżnymi. Wybuchaliśmy szybko” – wyzna później Gardner.
Pikantne szczegóły z ich życia elektryzowały ówczesne media. Ava nie zamierzała gryźć się w język. Gdy dziennikarz spytał ją, co widzi w drobnym piosenkarzu, odpowiedziała, że Frank może i waży 119 funtów, ale 19 z tego to sama „męskość” jeszcze mocniej rozbudzając wyobraźnię wzdychających do niego fanek.
W 1952 roku podczas kręcenia „Mogambo” Ava udała się do Londynu, aby dokonać aborcji w tajemnicy przed Frankiem. Już wtedy czuła, że ich małżeństwo nie ma przyszłości. Nie potrafili bez siebie żyć, ale wspólnie wcale nie było łatwiej. Nie chciała sprowadzać na świat dziecka, aby było świadkiem ich rozchwianej i niestabilnej relacji. Na wieść o usunięciu ciąży Frank się załamał.
Z czasem do ich słodko-gorzkiego pożycia doszły pogłoski o zdradach. Nawet w największych chwilach kryzysu mieli być jednak swoim oparciem na zawodowej ścieżce. Napiętnowany po rozwodzie z Nancy Frank otrzymał dzięki Avie szansę na spektakularny powrót. Aktorka pomogła mu w otrzymaniu roli w dramacie wojennym „Stąd do wieczności” (1953), za który otrzymał Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego.
Frank triumfował, ale w jego małżeństwie działo się coraz gorzej. Z czasem Gardner podsumuje, że byli szczęśliwi tylko wtedy, gdy kariera Franka kulała – wracając na szczyt, miał ponownie wykazywać arogancję i awanturniczą postawę. Ale popadał też w autodestrukcję. Gdy pewnego dnia Ava wystąpiła o rozwód, został znaleziony z podciętymi żyłami na nadgarstkach. Rozwiedli się w 1957 roku po miesiącach separacji.
Skandaliści
W tym miejscu większość hollywoodzkich love stories się urywa, ale, jak można się domyśleć, nie w przypadku tej elektryzującej pary. Ava Gardner nigdy więcej nie stanęła na ślubnym kobiercu. Frank Sinatra żenił się jeszcze dwukrotnie: z Mią Farrow (1966-1968) i Barbarą Marx (1976-1998, do jego śmierci). Jego drogi z Avą nigdy jednak nie rozdzieliły się na dobre. Zachowali przyjaźń i – z pewnością niekomfortową dla kolejnych partnerek artysty – dość osobliwą relację wciąż dowodzącą siły ich uczuć.
W kolejnych latach Ava uciekała od gwiazdorskiego splendoru, mieszkała w Hiszpanii i Anglii. Na wielki ekran powracała sporadycznie, choć jako dojrzała uwodzicielka z „Nocy iguany” (1964) stworzyła najprawdopodobniej najlepszą kreację w swej karierze. Jako beztroska, figlarna i spontaniczna Maxine zbyt często zaglądająca do kieliszka grała na dobrą sprawę samą siebie – hollywoodzką antybohaterkę, odrzucającą system hipokryzji i pozerstwa.
Jednocześnie wciąż nie przestawała szokować. Z perspektywy czasu aktorka pozostaje bowiem na celowniku obrońców praw zwierząt. W hiszpańskich czasach była stałą obserwatorką brutalnej korridy przyczyniającej się do torturowania, urazów, stresu, a nawet śmierci w męczarniach byków. W tym samym czasie była oddaną miłośniczką psów, które nazywała własnymi dziećmi – szkoda, że nie potrafiła okazać równej sprawiedliwości innym gatunkom cierpiącym ku ludzkiej uciesze.
Frank Sinatra dotrzymywał jej kroku w paśmie skandali. Dziś najburzliwszym wątkiem jego biografii pozostają gangsterskie układy. Wielu biografów wskazuje, że Sinatra pozostawał związany z mafijnym półświatkiem od wczesnych lat młodości, a z czasem niezawodni w utorowaniu wpływów bossowie mieli mu pomagać we wspinaczce na szczyt kariery. Idol młodego pokolenia przyjaźnił się m.in. z Luckym Luciano, którego regularnie odwiedzał po deportacji gangstera z USA do Włoch. Choć nigdy nie postawiono mu zarzutów, jego akta FBI liczą ponad dwa tysiące stron.
Przeczytaj również: Elizabeth Taylor i Richard Burton jako najbardziej namiętna para aktorska.
Szalona, wieczna miłość
Ava i Frank łączyli wszelkie sprzeczności. Mieli wszystko, aby ludzie ich uwielbiali, a jednocześnie znienawidzili. Jasna i ciemna strona ich osobowości to prawdopodobnie tajemniczy element wciąż przyciągający do ich fascynujących, choć niekiedy mrocznych biografii. Tak, jak wyjątkowość ich relacji do grobowej deski.
W ostatnich latach życia wypełnionych samotnością Gardner topiła smutki w alkoholu. W przypływach kryzysu dzwoniła i pisała do Franka. On nigdy nie przestał się o nią troszczyć. Co jakiś czas przesyłał jej pieniądze na życie. Ponadto w każde jej urodziny posyłał piękny bukiet, który Ava trzymała w sypialni jeszcze długo po przekwitnięciu. Gdy w 1986 roku doznała udaru, Sinatra ponownie wspierał finansowo eks żonę w leczeniu. Ava Gardner odeszła cztery lata później. Na jej grobie i tym razem nie zabrakło wiązanki od Franka, a na niej żałobnej szarfy z napisem „Z miłością – Francis”. Tylko Ava zwracała się do niego pełnym imieniem.
Źródła:
- https://pophistorydig.com/topics/tag/ava-gardner-frank-sinatra/
- https://www.thelist.com/1399790/inside-ava-gardner-relationship-frank-sinatra/
- https://kinolityka.pl/ava-gardner/
- https://film.interia.pl/wiadomosci/news-ava-gardner-i-frank-sinatra-milosc-ktora-zdarza-sie-raz-w-zy,nId,1839298
- https://www.historyanswers.co.uk/people-politics/the-dark-side-of-frank-sinatra/
- https://www.britannica.com/biography/Frank-Sinatra/The-actor