Morderstwo, płomienie i 28 lat tajemnicy. Kim była Tammy Vincent?
26 września 1979 roku, spokojna plaża w Tiburon, w Kalifornii. Tuż po trzeciej nad ranem płonie ognisko, za chwilę odjeżdża stamtąd niebieski van. Następnego dnia ludzie znajdują spalone szczątki. Przez trzy dekady tożsamość ofiary pozostanie tajemnicą – dopiero w 2007 roku, dzięki nowoczesnym metodom prawda wyjdzie na jaw. A przynajmniej część prawdy.
- Córka farmerów
- Na gigancie
- Mroczna strona miasta
- Nalot
- Przeczucie?
- Nie tak szybko
- Na plaży
- 28 lat tajemnicy
- Przełom
- Powrót do domu
- Pamięć i sprawiedliwość
Córka farmerów
Tammy A. Vincent przyszła na świat w 1962 roku w Tulsie, w Oklahomie. Dorastała jednak w stanie Washington. Była dzieckiem farmerów, uwielbiała ruch na świeżym powietrzu i szukała przygód. Życie na farmie, choć bezpieczne i przewidywalne, wydawało się jej po prostu nudne. Rodzice pracowali ciężko, by zapewnić dzieciom przyzwoite warunki, a typowa dla Tammy potrzeba zdobywania nowych doświadczeń była dla nich niezrozumiała. I właśnie to prowadziło do zgrzytów.
Pierwsze problemy pojawiły się, gdy Tammy weszła w okres dojrzewania. Nastoletnie lata przyniosły nie tylko bunt typowe dla wieku, ale wręcz agresywną walkę o niezależność i desperackie próby wyzwolenia się ze sztywnych ram wychowania na farmie.
Na gigancie
Tammy miała szesnaście lat, gdy postanowiła uciec z domu. Nie zyskała wymarzonej wolności. Początkowo trafiła do rodziny zastępczej w Spokane, gdzie miała szansę na nowy start i stabilizację życia.
Niepokorna nastolatka nie odnalazła się w nowym środowisku. Powrót pod dach rodziców również nie wchodził w rachubę.
Wkrótce dziewczyna opuściła także i swoją rodzinę zastępczą. Trafiła do Seattle – wielkiego miasta, które zdawało się oferować wszystko, czego pragnęła: anonimowość, możliwość zarobku i życie z dala od małomiasteczkowych ograniczeń. Dla Seattle był to czas intensywnego rozwoju, ale i rosnącej przestępczości. Życie w deszczowej metropolii okazało się dla Tammy sporym wyzwaniem. I chyba nie tak to sobie wyobrażała.
Mroczna strona miasta
Czy nastoletnia uciekinierka, bez wykształcenia, jakichkolwiek umiejętności, kwalifikacji, wsparcia rodziny lub choćby jasno określonego celu miała szansę na sukces? Niekoniecznie. Nawet możliwości zarobkowania miała dość ograniczone. Chyba że była gotowa na karierę w najstarszym zawodzie świata…
Wkrótce Tammy trafiła pod skrzydła zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się między innymi sutenerstwem. Nie byli to przypadkowi przestępcy, drobne miejscowe cwaniaczki, ale dobrze zorganizowana siatka, prężnie działająca w Seattle i innych dużych miastach. Dziewczyna została zatrudniona w lokalach, które oficjalnie funkcjonowały jako legalne biznesy. W rzeczywistości były pralniami brudnych pieniędzy.
Życie, które prowadziła, było dalekie od marzeń o niezależności i przygodzie. De facto stała się więźniem – kontrolowana przez przestępców, wykorzystywana i zastraszana. Jednak jej sytuacja nikogo szczególnie nie interesowała, a sama Tammy prawdopodobnie nie wiedziała, do kogo mogłaby się zwrócić z prośbą o pomoc.
Nalot
W sierpniu 1979 roku policja w King County przeprowadziła nalot na apartament przy South 180th Street. Podczas tej akcji zatrzymano kilka osób, w tym siedemnastoletnią Tammy Vincent. Dziewczyna została zidentyfikowana jako nieletnia uciekinierka będąca pod opieką Departamentu Zdrowia i Spraw Społecznych stanu Washington.
Nie był to koniec jej kłopotów. Tammy, prawdopodobnie przerażona perspektywą powrotu do systemu opieki lub wizją więzienia, zgodziła się współpracować z policją. Na temat struktury organizacji, w której pracowała, mogła powiedzieć policji całkiem sporo. Znała nazwiska, metody działania, przepływ pieniędzy. Dla śledczych była cennym świadkiem, który pomógłby w rozbiciu większej siatki przestępczej.
Sprawa dotyczyła nie tylko prostytucji, ale także wymuszeń i innych przestępstw zorganizowanych. Tammy otrzymała wezwanie do stawienia się w sądzie i została wstępnie zakwalifikowana do programu ochrony świadków. Wydawało się, że w końcu miała szansę wyrwać się z półświatka i wyjść na prostą. Gorzkie doświadczenia przyniosły gorzkie wnioski. Zatęskniła za prostym życiem na farmie – tym, od którego zawsze uciekała.
Przeczucie?
Latem 1979 roku Tammy zadzwoniła do swojej rodziny. Mówiła, że jej życie było w niebezpieczeństwie i że chciała wrócić do domu. Czy zdawała sobie sprawę, że jej zgoda na zeznawania przeciwko przestępcom to nie zwykła formalność, ale poważne niebezpieczeństwo?
Bliscy byli gotowi pomóc, ale Tammy najwyraźniej nie mogła podać konkretnych informacji o tym, gdzie można było ją odnaleźć. To był ostatni raz, gdy członkowie rodziny Vincentów słyszeli głos swojej córki i siostry.
Nie tak szybko
Organizacja przestępcza nie zamierzała pozwolić, by ich była pracownica zeznawała przeciwko nim. Na początku września 1979 roku adwokat zajmujący się ich sprawami odebrał Tammy od władz i przekazał ją z powrotem jej „szefostwu”. To jeden z najbardziej kontrowersyjnych i szokujących wątków w historii Tammy Vincent. Adwokat wykorzystał słabości systemu prawnego i status dziewczyny jako niepełnoletniej. Oficjalnie miało to być działanie w jej interesie. A w rzeczywistości?
10 września 1979 roku, w Seattle, Tammy po raz ostatni widziano żywą. Wsiadała do srebrnego Lincoln Continental przy motelu przy 19200 bloku Aurora Avenue North. Była ubrana skromnie. Nie ubrałaby się tak do swojej dawnej pracy.
Dzień później sędzia King County Superior Court podpisał dokumenty gwarantujące Tammy Vincent ochronę i nakazujące jej zatrzymanie w celu złożenia zeznań. Tammy nigdy nie pojawiła się w sądzie. Proces odbył się bez niej, a przestępcy otrzymali łagodne wyroki.
Tymczasem dziewczyna została przewieziona do San Francisco, gdzie grupa przestępcza miała swoje kontakty i biznesy. Tammy miała rzekomo pracować w Palace Theater w dzielnicy Tenderloin – obszarze miasta znanym z przestępczości, prostytucji i handlu narkotykami.
Na plaży
W nocy z 25 na 26 września 1979 roku świadkowie zauważyli na plaży w Tiburon, w pobliżu Blackie's Pasture, duże ognisko płonące krótko po trzeciej w nocy. Potem widzieli niebieski van szybko odjeżdżający z miejsca zdarzenia. Zauważyli, może nawet byli nieco zdziwieni, ale nikogo specjalnie to nie zainteresowało. Przecież na plaży młodzi ludzie często się bawią i rozpalają ogniska.
Tym razem nie była to beztroska zabawa. Rano na piasku znaleziono spalone szczątki. Ciało było tak zniszczone przez ogień, że niemożliwe było określenie nawet koloru włosów czy oczu ofiary. Obok leżały pojemniki z acetonem, puszka czarnej farby oraz zapalniczkę.
Sekcja zwłok ujawniła przerażające szczegóły. Ofiara została zaatakowana szpikulcem do lodu – zadano jej ponad czterdzieści ran kłutych w klatkę piersiową. Dodatkowo strzelono w głowę. Po śmierci ciało polano acetonem i podpalono, prawdopodobnie w celu uniemożliwienia identyfikacji.
Niedaleko miejsca zbrodni znaleziono rachunek ze sklepu Woolworth's z San Francisco. Wskazywał, że szpikulec, rozpuszczalniki i farbę kupiono poprzedniego wieczoru. Sprzedawca ze sklepu później zeznał, że zapamiętał dziwną parę – mężczyznę w białym garniturze i młodą kobietę, która pasowała do opisu Tammy.
Poznaj przejmującą historię zabójstwa Laci Paterson
28 lat tajemnicy
Przez następne 28 lat spalone i znalezione na plaży ciało pozostawało niezidentyfikowane. Śledczy mogli określić jedynie płeć, wzrost, wagę i charakterystykę uzębienia ofiary. Wiedzieli, że w chwili śmierci miała na sobie czarną koszulę, beżowe spodnie z niebieskim i czerwonym wzorem oraz buty na wysokim obcasie.
Sprawa została zamknięta, ale nie zapomniana. W 2001 roku policja w Tiburon poprosiła Biuro Szeryfa Marin County o ponowne przeanalizowanie dowodów. Rok później ciało zostało ekshumowane i przewiezione do Richmond w Virginii w celu dalszych badań. Stworzyło rekonstrukcję twarzy na podstawie czaszki ofiary – wówczas ta technika była już dobrze znana i stosowana w wielu innych przypadkach niezidentyfikowanych zmarłych.
Początkowo śledczy brali pod uwagę, że ofiara może być związana ze słynnymi zbrodniami Green River Killera (Gary’ego Ridgwaya) grasującego w okolicach Seattle. Ridgway, który przyznał się do 48 morderstw, został wykluczony jako sprawca tej konkretnej po porównaniu próbek DNA.
Przełom
Przełom nastąpił dzięki rozwojowi technologii DNA i powstaniu ogólnokrajowych baz danych. W grudniu 2006 roku śledczy poprosili kalifornijski Departament Sprawiedliwości o ponowne zbadanie dodatkowych dowodów w celu uzyskania lepszego profilu DNA ofiary.
Opracowany profil został wprowadzony do stanowej bazy danych DNA, federalnej bazy danych i bazy danych Uniwersytetu w Teksasie, która gromadzi próbki DNA od zaginionych osób i ich rodzin. W lutym 2007 roku system znalazł dopasowanie w bazie uniwersyteckiej, która zawierała DNA matki i siostry Tammy zebrane w 2003 roku w ramach śledztwa dotyczącego sprawy Green River.
DNA zostało pobrane z kosmyka włosów łonowych – jedynego materiału biologicznego, który przetrwał spalenie ciała.
Powrót do domu
Detektyw Steve Nash z Marin County, który pracował nad sprawą od 2001 roku, osobiście oddał Tammy Vincent jej rodzinie, wciąż mieszkającej w stanie Washington. 7 sierpnia 2007 roku dziewczyna została skremowana, a kilka tygodni później ostatecznie pochowana przez bliskich, którzy tak długo nie mieli pojęcia, co stało się z Tammy.
Sandy Vincent, młodsza siostry Tammy, czuła ulgę i ból. „Cieszę się, że mamy zamknięcie” – powiedziała. „Ale to naprawdę bolesna świadomość, że zmarła w taki sposób”.
Pamięć i sprawiedliwość
Mimo identyfikacji ofiary, sprawa morderstwa Tammy Vincent pozostaje nierozwiązana. Po latach została odzyskana kula, jednak władze odmówiły ujawnienia typu czy kalibru użytej broni.
Po dokonaniu identyfikacji w Marin County utworzono zespół do badania nierozwiązanego morderstwa. Podróżując po całym kraju, przesłuchiwano świadków i inne osoby, które mogły być zaangażowane w sprawę. Nie dokonano żadnych aresztowań.
Tammy Vincent była nastolatką, nieco naiwnie szukającą lepszego życia. Jej potrzeba niezależności wepchnęła ją w sidła przestępczości zorganizowanej. Gdy w końcu znalazła odwagę, by zeznawać przeciwko swoim oprawcom, została zamordowana. A przecież miała być chroniona.
Gdyby nie postęp technologiczny, zwłaszcza w zakresie analizy genetycznej, Tammy prawdopodobnie na zawsze pozostałaby „Jane Doe” z Tiburon. Jej identyfikacja dała rodzinie długo wyczekiwane zamknięcie i część odpowiedzi. Pozostało jednak pytanie: kto był odpowiedzialny za śmierć dziewczyny?
W 2009 roku aktorka Pauley Perrette ze serialu „NCIS” współpracowała z programem telewizyjnym „America's Most Wanted” przy próbie rozwiązania sprawy. Pomimo szerokiego nagłośnienia i ponownego zainteresowania opinii publicznej, sprawcy – jeśli żyją – pozostają na wolności.
Jak zginęła mała Caylee?
Źródła
- https://en.wikipedia.org/wiki/Murder_of_Tammy_Vincent
- https://unidentified-awareness.fandom.com/wiki/Tammy_Vincent
- https://www.solvethecase.org/case/1979-8/tammy-a-vincent
- https://www.sfgate.com/bayarea/article/Murder-victim-from-1979-finally-identified-as-2499707.php