Yoko Ono i John Lennon – kulisy słynnej historii miłosnej

Opublikowano: 01.12.2023Autor: Paulina ZambrzyckaDrukujUdostępnij

Yoko Ono i John Lennon – wielka miłość aż do końca dni

Zanim John Lennon poślubił Yoko Ono…

John Lennon od dziecka uwielbiał muzykę. Pasją zaraziła go matka, która kupiła Johnowi pierwszą gitarę. John w wieku 15 lat założył swój pierwszy zespół muzyczny, The Quarrymen. Niedługo potem poznał Paula McCartneya, a następnie George’a Harrisona i Ringo Starra, z którymi stworzył zespół The Beatles. Kapela bardzo szybko zdobyła popularność w Wielkiej Brytanii, dzięki zdolnemu menadżerowi grupy muzycznej. Lennon wraz z McCartneyem pisali dla The Beatles największe utwory, a kariera zespołu błyskawicznie się rozwijała. W międzyczasie urodził się syn Lennona, Julian. John bowiem związany był wówczas z Cynthią Powell.

Wraz z rozwijaniem się międzynarodowej kariery The Beatles, John Lennon zaczął coraz częściej sięgać po środki „wyzwalające twórczość” – w tym narkotyki. Postawa muzyka stawała się też jednocześnie coraz bardziej pacyfistyczna. Pewnego listopada 1966 roku John, szukając inspiracji, wybrał się do londyńskiej galerii Indica, gdzie po raz pierwszy poznał Yoko Ono – japońską artystkę awangardową. John ponoć wcale nie wywarł na niej dobrego wrażenia, a przynajmniej tak uważał ówczesny dyrektor galerii, który był świadkiem spotkania Yoko z Johnem. Lennon zafascynował się jednak autorką wystawy, która miała zupełnie świeże spojrzenie na otaczającą go rzeczywistość. Oczywiście istnieje wiele spekulacji na temat momentu, w którym para zakochała się w sobie bez pamięci. Fani wierzą w historię „miłości od pierwszego wejrzenia” – mimo że Yoko Ono nie potwierdziła nigdy, iż od razu zakochała się w Johnie.

Miłość nie wybiera!

Kiedy Yoko poznała się z Johnem, oboje byli w związkach małżeńskich i posiadali potomstwo. John miał syna Juliana z Cynthią Powell, a Yoko córkę Kyoko z Tonym Coxem. Artyści tkwili w nieszczęśliwych związkach. Yoko chciała się przez to rozwieść z mężem. John z kolei próbował ze wszystkich sił stłumić uczucie, którym niespodziewanie obdarzył Yoko. Lennon długo utrzymywał przed Cynthią pozory, iż wszystko jest w najlepszym porządku. Kiedy jednak Yoko Ono zaczęła wydzwaniać do domu Lennona, musiał szybko znaleźć wytłumaczenie. Mówił więc Cynthii: „To znowu ta Japonka, żebra pieniądze na swoją dziwną awangardę”. I faktycznie, Lennon zasponsorował Yoko wystawę w Londynie, a później – wykorzystując fakt nieobecności żony i syna w domu, którzy wyjechali do Grecji na wakacje – zaprosił Yoko Ono do siebie. Oboje jeszcze tego samego wieczoru nagrali rewelacyjny materiał muzyczny. Kilka dni później Cynthia wróciła do domu i zastała Yoko… ubraną w swój szlafrok.

Yoko Ono miała wątpliwości, czy powinna związać się z Johnem Lennonem. Yoko wiedziała, że fani Lennona oraz jego otoczenie może na nią bardzo negatywnie zareagować. Bała się, jak zostanie przez wszystkich źle potraktowana. Artyści mieli jednak ze sobą zbyt wiele wspólnego. Yoko rozumiała Johna tak, jak nikt inny. Para potrafiła porozumiewać się bez żadnych słów. Pozwalała też sobie na swobodę i zwyczajne bycie sobą, czego nie doświadczyli wcześniej od swoich partnerów. Jak mówi przysłowie, „miłość nie wybiera”. Właśnie dlatego 20 marca 1969 roku Yoko Ono i John Lennon pobrali się w Gibraltarze. Fani The Beatles nie byli z tego powodu specjalnie zadowoleni. Tak jak podejrzewała Yoko, zaczęli wytykać jej wszystko – słynny performance „bed-in” w amsterdamskim Hiltonie, feminizm, niekonwencjonalną urodę czy muzyczne kolaboracje z Lennonem. Największym oskarżeniem w stronę Yoko Ono było jednak obwinienie artystki o rozpad zespołu The Beatles.

Miłość silniejsza niż wszystko – Yoko Ono i John Lennon

Yoko Ono i John Lennon byli ze sobą w najtrudniejszych chwilach

Małżeństwo w dalszym ciągu wspólnie angażowało się w sztukę, muzykę, kino czy różnego rodzaju happeningi. John Lennon zainteresował się ideami ruchu hippisowskiego, a także zabierał ze sobą Yoko, która pobudzała go artystycznie, w trasy koncertowe. Lennon postanowił odejść z The Beatles we wrześniu 1969 roku, jednak za oficjalny powód rozpadu kapeli uznaje się datę odejścia z zespołu Paula McCartneya (10 kwietnia 1070). O rozpad formacji muzycznej fani oczywiście oskarżali Yoko Ono, jednak nie była to prawda. Paul McCartney długo milczał o tej sprawie. Tak naprawdę dopiero kilka lat temu przyznał się, że Yoko nie przyczyniła się do rozpadu The Beatles.

Po odejściu z Beatlesów John Lennon coraz mocniej angażował się w walkę o pokój na świecie, w czym pomagała mu jego ukochana Yoko Ono. Lennon rozpoczął później solową działalność muzyczną, która pozwalała mu na artystyczne wyzwolenie. Muzyka, którą John Lennon komponował z Yoko Ono, nie była do końca zrozumiana przez fanów. Mimo wszystko Johnowi Lennonowi udało się napisać przepiękny utwór Imagine, który do dziś stanowi jedną z najpiękniejszych ballad świata. Sprawdź także ten artykuł z życiorysem Johna Lennona.

Przeprowadzka do Nowego Jorku i depresja Lennona

Małżeństwo postanowiło wyprowadzić się do Nowego Jorku. Co ciekawe, ówczesne władze USA chciały deportować parę za pacyfistyczne poglądy. Deportacja nie udała się jednak, ponieważ Johna Lennona i Yoko Ono wspierało wielu wysoko postawionych Amerykanów. Fani The Beatles uznali, że przeprowadzka na pewno była pomysłem „czarownicy” – czyli Yoko Ono, jak niektórzy zaczęli mówić o ukochanej Lennona. Wraz z 1974 rokiem John Lennon zaczął coraz częściej sięgać do kieliszka. Pewnego dnia, będąc pod wpływem alkoholu, dopuścił się zdrady. Yoko Ono wyrzuciła go więc z domu. Artysta pił ze swoimi znajomymi przez kilkanaście miesięcy, aby zagłuszyć smutek i żal. Po osiemnastu miesiącach wrócił jednak skruszony do Yoko, a ta przyjęła go z powrotem – zaznaczając jednak, że John musi zrezygnować z używek.

W 1975 roku małżeństwu urodził się syn Sean. John Lennon postanowił wówczas zrobić sobie przerwę od muzyki. Chciał zająć się domem i dzieckiem, w związku z czym znów oskarżono Yoko Ono – tym razem o zrobienie z męża „pantoflarza”. Bezpodstawnie rzucano oszczerstwa w stronę Yoko, mimo że to John sam zadecydował, iż chce opiekować się swoim małym synkiem. W 1977 roku John Lennon wpadł w głęboką depresję, przez co Yoko wywiozła go na odpoczynek do Hongkongu.

Gdy wszystko teoretycznie miało iść już w lepszą stronę, stan psychiczny Lennona znacznie się pogorszył. Muzyk znów zaczął zażywać narkotyki, a przez większość dnia nie wychodził z łóżka. W 1980 roku, za namową żony, zabrał więc syna na Bermudy, aby tam odetchnąć i zająć się ukochanym żeglarstwem. Bermudy zachwyciły muzyka do tego stopnia, że odzyskał wenę i nagrał tam pozytywny, wesoły album Double Fantasy. Nie miał wówczas pojęcia, że ten radosny krążek będzie już… ostatnim w jego życiu.

Śmierć Johna Lennona

Niedługo po premierze Double Fantasy, dokładnie 8 grudnia 1980 roku, John Lennon zginął. Wokalista The Beatles został postrzelony aż czterokrotnie, czego niestety nie udało mu się przeżyć. Lekarze, mimo długich prób podtrzymania życia Lennona, nie zdołali go uratować. Dwie godziny po zamachu na Johna Lennona pod jego domem zaczęli gromadzić się fani, aby oddać hołd swojemu ukochanemu artyście. Yoko Ono nie chciała wyprawiać pogrzebu publicznego, jednak poprosiła fanów o modlitwę w intencji jej zmarłego męża.

Miłość Yoko Ono i Johna Lennona była zdecydowanie jedną z najciekawszych i najbarwniejszych w show-biznesie. Dwoje artystów, którzy połączeni zostali miłością do sztuki, nie odstępowało się na krok. Ciężko dziś o tak szczerą i prawdziwą miłość dwojga ludzi z podobnymi pasjami. Yoko Ono i John Lennon na długo zostaną w pamięci jako małżeństwo, które tylko śmierć była w stanie rozdzielić.

Autor: Paulina Zambrzycka

Bibliografia:

1. James Woodall: John Lennon i Yoko Ono, Wydawnictwo Literackie, Warszawa 1998
2. Jonathan Cott: Yoko i John. Dni, których nigdy nie zapomnę, Wydawnictwo Znak, Warszawa 2013
3. Philip Norman: John Lennon. Życie, Wydawnictwo Axis Mundi, Warszawa 2010
4. Richard Buskin: John Lennon. Życie i legenda, Wydawnictwo Astrum, Warszawa 2015
5. Laura Laurenzi: Najsłynniejsze historie miłosne XX wieku, Wydawnictwo Twój Styl, Warszawa 2003