Dzieci Augusta II Mocnego. Ile potomstwa miał król Polski?

Dzieci Augusta II Mocnego: pierwsi synowie, ciekawostki

August II Mocny miał liczne potomstwo, chociaż w zdecydowanej większości były to dzieci jego kochanek. Z małżeństwa z żoną Krystyną Eberhardyną urodził mu się tylko syn, Fryderyk August II, który później był znany jako król Polski August III. Urodził się 17 października 1696 roku. Traktując syna jako potencjalnego następcę (ale najpewniej Saksonii) August II napisał dla niego Reguły postępowania na przyszłość, w którym zawarł wskazówki dla niego jako dla przyszłego władcy. Do 1711 roku na wyraźne życzenie ojca pozostawał pod opieką matki Augusta II, Anny Zofii. W małżeństwie Augusta II nie działo się bowiem wtedy zbyt dobrze. Krystyna mogła odwiedzać syna, ale niemalże nie miała wpływu na jego wychowanie.

Szczególnie sprawa wyznania Fryderyka Augusta była kością niezgody pomiędzy małżonkami. Krystyna Eberhardyna nie wyobrażała sobie przejścia syna na katolicyzm. Wymusiła nawet na nim przyrzeczenie, że nigdy swojej wiary nie zmieni. Tymczasem w roku 1712 wbrew swojej matce Fryderyk zmienił wiarę na katolicką, stając się jej żarliwym wyznawcą. 20 sierpnia 1719 roku wziął ślub z arcyksiężniczką austriacką Marią Józefą, córką cesarza Józefa I i Wilhelminy Amalii Welf. Razem przeżyli 38 lat i doczekali się aż 14 dzieci. W przeciwieństwie do swojego ojca nie miał w czasie małżeństwa ani jednej kochanki. W roku 1733 został wybrany na króla Polski (przy ingerencji rosyjskiej oraz pruskiej), zaś koronowany został 17 stycznia 1734 roku. Jego panowanie formalnie trwało 32 lata. Bardzo mało czasu spędzał jednak w Polsce. W niewielkim tez stopniu interesował się dotyczącymi naszego państwa sprawami. Zmarł w roku 1763 w Dreźnie, podczas próby generalnej opery.

Pierwszym nieślubnym dzieckiem Augusta II był Maurycy Saski. Jego matką była Aurora von Königsmarck. Urodził się 28 października 1696 roku. Formalnie August II uznał go za swojego syna dopiero w 1711 roku, jednakże od razu nadał mu tytuł hrabiego. Ponoć odziedziczył po swoim ojcu zarówno jego siłę fizyczną, jak i zamiłowanie do kochanek. Jego piastunka z młodości, Fatima, była jednocześnie jedną z kochanek Augusta II. Już w wieku 12 lat brał udział w wojnie o sukcesję hiszpańską, służąc w armii księcia Eugeniusza Sabaudzkiego. Brał udział m.in. w bitwie pod Malplaquet. W latach 1711-1712 wspólnie z armią ojca brał udział w walkach na Pomorzu szwedzkim. Już w roku 1713 dowodził własnym regimentem.

12 marca 1714 roku ożenił się z hrabiną Joanną Wiktorią Tugendreich von Leben. Ponoć nie tylko roztrwonił posag żony, ale nawet wpadł w długi. Była to zresztą jedna z przyczyn unieważnienia ich małżeństwa. Od 1717 roku mieszkał we Francji, gdzie studiował matematykę. Po wstąpieniu do francuskiego wojska uzyskał nawet tytuł marszałka polnego. Dzięki poparciu Anny Iwanowny uzyskał (w roku 1726) na kilka lat tytuł księcia Kurlandii i Semigalii. Miał nawet mieć z nią romans, a Anna nawet proponowała mu małżeństwo. W późniejszym czasie powrócił do Francji, powracając do służby w wojsku. Brał udział w walkach w Austrii, w tym okresie wsławił się zdobyciem Pragi. W 1743 roku został mianowany marszałkiem. Wsławił się licznymi zwycięstwami na polach bitew. Warto tutaj wspomnieć bitwę pod Fontenoy, w której miał dowodzić, leżąc na noszach. Cierpiał bowiem z powodu bolesnego obrzęku. Pod koniec zaś tej bitwy miał powstać, by osobiście poprowadzić swoje wojsko do zwycięstwa. Co ciekawe dopiero w 1746 roku otrzymał francuskie obywatelstwo. Zmarł w 1750 roku w Chambord, w którym za zasługi zamek otrzymał od Ludwika XV.

Potomstwo Augusta II ze związków z kochankami i metresami

Dzieci Augusta II Mocnego urodzone w pierwszych latach XVIII wieku, ciekawostki

Ze związku ze wspomnianą Fatimą August II miał dwoje dzieci: urodzonego 19 czerwca 1702 roku syna Fryderyka Augusta Rutowskiego oraz urodzoną w 1706 roku córkę Marię Annę Katarzynę. Dzieci miały 18 i 14 lat, kiedy zmarła ich matka. August II roztoczył nad nimi opiekę, jednakże za swoje uznał je późno, bo w 1724 roku. To wtedy nadał im tytuły hrabiowskie, stąd nazwisko Rutowski. Fryderyk również wybrał karierę wojskową. Kolejno w 1727 roku został generałem w saskiej armii, w 1738 nominowano go na generała kawalerii, w roku 1740 został gubernatorem Drezna, a w 1742 został dowódcą regimentu dragonów. 11 stycznia 1749 został mianowany feldmarszałkiem. W roku 1739 ożenił się z Ludwiką Amalią Lubomirską. Fryderyk August Rutowski zmarł w 1764 roku. O jego siostrze wiadomo, że była dwukrotnie mężatką. Po raz pierwszy wyszła za mąż za cześnika koronnego Michała Bielińskiego (rozwód w 1735), zaś po raz drugi za Francuza, hrabiego Claude’a Marię Bellegarde.

Różne daty urodzin podawane są w odniesieniu do córki Augusta II i Henrietty Rénard, Anny Katarzyny. Najczęściej uznaje się rok 1702. Sam August II miał z początku nie interesować się nią, co miało się zmienić po przedstawieniu mu jej w połowie lat 20. XVIII wieku przez Fryderyka Augusta Rutowskiego. Król miał być nią zachwycony. Oczywiście nadał jej tytuł hrabiowski oraz nazwisko: Orzelska. Na stałe zagościła na dworze ojca, gdzie brała udział w licznych balach. W roku 1730 wyszła za księcia Karola Ludwika Holstein-Becka. Podobno Anna do końca zajmowała się ojcem. Później rozwiodła się z mężem, a za pozwoleniem Augusta III wyjechała do Wenecji. Otrzymała też od niego stałą pensję.

Znana była wtedy z licznych romansów i skandali. Nie zmieniło się to również po tym, kiedy na zaproszenie Maurycego Saskiego wyjechała do Francji. Miał on nawet jej obiecać, że zajmie się rozwojem kariery wojskowej jej syna Karola Fryderyka. Jednakże dość szybko zaczął żałować zaproszenia swojej przyrodniej siostry, która nadal wiodła życie skandalistki. Zabiegał nawet u Augusta III o to, aby wyjechała. Maurycemu nie udało się „pozbyć” jej z Francji, ale przeniosła się z Paryża do Avignonu. Zmarła w roku 1769.

Kolejnego syna Augusta II urodziła 21 sierpnia 1704 roku jego metresa Urszula Bokum Lubomirska. Był to Jan Jerzy von Saxen. W momencie, kiedy August II uznał go za swojego syna, otrzymał tytuł Kawalera Saskiego. W młodości wstąpił do zakonu rycerzy maltańskich, jednak później poszedł w ślady przyrodnich braci i również służył w armii Saksonii. W roku 1763 został mianowany feldmarszałkiem. Na wojskową emeryturę przeszedł dopiero w 1770 roku, natomiast zmarł w 1764. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł na temat Augusta II Mocnego.