Św. Maksymilian Kolbe - wczesne lata życia, najważniejsze informacje i fakty

Przyszły misjonarz i założyciel Niepokalanowa przyszedł na świat dnia 8 stycznia 1894 w Zduńskiej Woli niedaleko Łodzi. Tego samego dnia chłopiec przyjął chrzest (a wraz z nim imię Rajmund) w parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Rodzicami Rajmunda byli Juliusz Kolbe i Maria z domu Dąbrowska.

Dzieciństwo Rajmund spędził najpierw w Łodzi, a następnie w Pabianicach, dokąd przeprowadzili się jego rodzice w poszukiwaniu chleba. W 1902 roku młody chłopiec przyjął pierwszą komunię świętą, a pięć lat później (1907) sakrament bierzmowania.

Przyszły święty Kościoła katolickiego był bystrym chłopcem. Tak jak każde dziecko był skory do zabaw. Najprawdopodobniej w 1906 roku objawiła mu się Matka Boża. Wydarzenie to zawarzyło na dalszym jego życiu.

Św. Maksymilian Kolbe jako ksiądz

W 1907 roku Rajmund Kolbe wstąpił do franciszkańskiego seminarium duchownego we Lwowie. Wraz z nim naukę w tym samym seminarium podjął jego brat Józef. W 1910 roku Rajmund rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów konwentualnych, przyjmując imię Maksymilian. Cztery lata później złożył śluby wieczyste i przyjął wówczas imię Maria.

W latach 1915-1919 ojciec Maksymilian Kolbe uzyskał dwa doktoraty. Najpierw z filozofii, a następnie z teologii. Ten pierwszy zdobył na uniwersytecie Gregorianum, drugi zaś na Wydziale Teologicznym Ojców Franciszkanów „Seraphicum”.

W czasie studiów doktoranckich Maksymilian Maria uzyskał święcenia kapłańskie (1918). Mszę świętą prymicyjną odprawił w kościele św. Andrzeja w Rzymie. Jak podają przekazy, miało wtedy miejsce nawrócenie pewnego Żyda.

Pod koniec lipca 1919 roku ojciec Maksymilian przyjechał do Polski. Przez pierwsze miesiące pobytu w ojczyźnie zajmował się wykładaniem historii Kościoła w Krakowie. A może zainteresuje cię także ten artykuł o Świętym Wojciechu?

Krótka historia działalności Maksymiliana w Niepokalanowie

Biografia Maksymiliana jest przesycona różnymi formami jego działalności. Niewątpliwie największy rozgłos w Polsce okresu międzywojennego zyskał dzięki wydawaniu czasopisma „Rycerz Niepokalanej”. Najpierw był to miesięcznik, a następnie tygodnik. Do wybuchu II wojny światowej czasopismo to osiągnęło nawet każdorazowo nakład miliona egzemplarzy.

W 1927 roku Maksymilian Kolbe założył w małej miejscowości pod Warszawą klasztor Niepokalanów, który z czasem stał się największym na świecie katolickim klasztorem, w którym mieszkało 800 ludzi.

Z Niepokalanowa ojciec Maksymilian koordynował działalność wydawniczą. Oprócz „Rycerza Niepokalanej” wydawał także inne periodyki. W 1935 roku powołał do życia „Mały Dziennik”, w którym obok tematów religijnych, poruszał zagadnienia kulturalne, społeczne i polityczne. Ksiądz zasłużył się także jako wydawca czasopism dla dzieci: „Rycerzyk Niepokalanej”, „Mały Rycerzyk Niepokalanej” i „Biuletyn Misyjny”.

Z inicjatywy Kolbego w Niepokalanowie uruchomiono też elektrownię i radiostację. Już w 1937 roku zaczęło nadawać „Radio Niepokalanów”, którego słuchało wielu Polaków.

Działalność misyjna – podstawowe informacje

Maksymilian Kolbe jest powszechnie kojarzony także z powodu podjęcia misji na Dalekim Wschodzie, w Kraju Kwitnącej Wiśni. Do Japonii przyjechał wraz z kilkoma współbraćmi w pierwszej połowie 1930 roku. I od razu zabrał się do ciężkiej pracy. Na obrzeżach Nagasaki zbudował klasztor „Ogród Niepokalanej”. Wybór miejsca (stok góry) okazał się zbawienny dla dalszych losów zgromadzenia, które przeżyło atak bombowy Amerykanów w 1945 roku.

W Japonii Kolbe wydawał też japońskiego „Rycerza Niepokalanej”. Założył również Małe Seminarium, nowicjat i studium filozoficzno-teologiczne. Działalność misyjna polskiego zakonnika zaprocentowała wieloma nawróceniami, powołaniami zakonnymi i chrztami.

Męczeńska śmierć i kanonizacja

W 1939 roku Maksymilian Kolbe wraz z kilkudziesięcioma mieszkańcami Niepokalanowa trafił do obozu w Łambanowicach, dokąd wywieźli go hitlerowcy. W dwa lata później założyciel niepokalanowskiej wspólnoty znalazł się w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. W obozie po cichu odprawiał msze święte, udzielał sakramentów i głosił płomienne kazania, które podtrzymywały współwięźniów na duchu.

W lipcu 1941 roku z Auschwitz uciekł jeden z więźniów. Niemcy w ramach odwetu wybrali kilku ludzi na śmierć głodową. Był wśród nich Franciszek Gajowniczek, który wpadł w rozpacz, obawiając się o dalszy los swoich dzieci i żony. Maksymilian Kolbe ulitował się nad skazańcem i wystąpił z szeregu, prosząc kierownika obozu o to, by mógł umrzeć zamiast niego.

Prośba Maksymiliana została przyjęta. Po apelu zaprowadzono go do bloku, gdzie obnażonego zamknięto w piwnicy. Towarzyszyło mu 10 innych więźniów. Zakonnik przygotowywał ich na odejście z tego świata. Sam rozstał się z nim dokładnie o godzinie 12:50 14 sierpnia 1941 roku po tym, jak jeden z niemieckich funkcjonariuszy wstrzyknął mu truciznę.

Za jego bohaterską postawę Kościół katolicki ogłosił Maksymiliana Kolbego najpierw błogosławionym (1971), a następnie świętym (1982). Ceremonii kanonizacyjnej przewodniczył papież Jan Paweł II, zaś do Rzymu w dzień kanonizacji Kolbego zjechało się mnóstwo pielgrzymów, w tym wielu jego rodaków.

Ojciec Maksymilian Maria Kolbe jest obecnie patronem kilku miejscowości (Zduńska Wola, Pabianice) oraz wielu kaplic i szkół w Polsce. Imię świętego nadano także niemałej liczbie ulic w kilkudziesięciu miejscowościach, w tym w: Bydgoszczy, Białymstoku, Kamieńcu Krajeńskim, Jaworznie, Legnicy, Oświęcimiu, Radomsku, Pile, Warszawie, Łodzi i Rzeszowie.

Autor: dr Mariusz Samp

Bibliografia:

  1. Domański Jerzy, Eucharystia w życiu św. Maksymiliana, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 2005,
  2. Domański Jerzy, Maksymilian Maria Kolbe, Patron naszego wieku, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 1987.
  3. Frossard Andre, Pamiętajcie o miłości…, Męczeństwo Maksymiliana Kolbego, przekł. Barbara Durbajło, PROMIC, Warszawa 2015.
  4. https://niepokalanow.pl/maksymilian-kolbe/zyciorys [dostęp:12.03.2021].
  5. Kalvelage Francis Mary, Maksymilian Kolbe – święty od Niepokalanej, przekł. Agnieszka Bielawska, Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia, Sandomierz 2011.
  6. Kąkolewski Krzysztof, Wydanie świętego Maksymiliana w ręce oprawców, Polonia, Warszawa 1989.
  7. Kijas Zdzisław Józef, Św. Maksymilian Kolbe, Wydawnictwa WAM, Kraków 2011.
  8. Kosmana Ignacy, Święty czy samobójca?, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 2012.
  9. Maliński Mieczysław, Maksymilian Kolbe, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1982.
  10. Maxence Philippe, Maksymilian Kolbe, Kapłan, dziennikarz, męczennik (1894-1941), przekł. Jan Maria Kłoczowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2013.
  11. Ojciec Kolbe i jego współpracownicy, red. Ludomir Jan Bernatka, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 1981.
  12. Stanek Piotr, Maksymilian Maria Kolbe (1894-1941), Centralne Muzeum Jeńców Wojennych, Opole 2019.
  13. Szwarc Julia, Pozyskać cały świat, Opowieść biograficzna o dzieciństwie i wczesnej młodości świętego Maksymiliana Marii Kolbego, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 2001.
  14. Święty naszych czasów, Beatyfikacja i kanonizacja ojca Maksymiliana Kolbego, wybór, układ i opracowanie Amelia Szafrańska, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1983.
  15. Terlikowski Tomasz P., Maksymilian Maria Kolbe, Biografia świętego męczennika, Wydawnictwo Esprit, Kraków 2017.
  16. Wagabundowa-Wędrowski Arnold Marian, Kwiaty i krew, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 1992.
  17. Winowska Maria, Szaleniec Niepokalanej, Święty Maksymilian Maria Kolbe, przygotowanie do druku Jerzy Domański, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 1999.
ikona podziel się Przekaż dalej