Paul McCartney – życiorys, działalność muzyczna, dyskografia, życie prywatne

Paul McCartney – życiorys muzyka z The Beatles i jego spektakularny sukces

Dzieciństwo Paula McCartneya

James Paul McCartney urodził się 18 czerwca 1942 roku w szpitalu Walton w Liverpool, gdzie jego matka (Mary Patricia z domu Mohin) była pielęgniarką. Ojciec (Jim McCartney) był nieobecny przy narodzinach syna – pracował bowiem jako strażak podczas II wojny światowej. Paul miał brata Michaela, a także przyrodnią siostrę Ruth. Rodzeństwo zostało ochrzczone w wierze katolickiej matki, mimo że ojciec był agnostycznym protestantem. W domu Paula McCartneya nie kładziono jednak nigdy nacisku na religię.

Młody Paul chodził do szkoły podstawowej Stockton Wood Road w Speke (1947-1949), a później przeniósł się do Joseph Williams Junior School w Belle Vale. Był świetnym uczniem, który odznaczał się znakomitymi stopniami w nauce. Następnie edukował się w Liverpool Institute. W 1954 roku w drodze autobusem do szkoły Paul poznał George’a Harrisona. Chłopcy szybko się zaprzyjaźnili. Muzyką Paul „zaraził” się od ojca. Jim miał pianino w salonie i próbował zachęcić synów do nauki gry na instrumencie. Na 14 urodzony kupił Paulowi trąbkę, jednak McCartney wymienił ją później na gitarę akustyczną – bardzo zależało mu bowiem na śpiewie podczas gry. Chłopiec zaczął pisać wówczas swoje pierwsze utwory.

Jak powstał zespół The Beatles? Paul McCartney dołącza do zespołu

Gdy Paul miał 15 lat spotkał Johna Lennona i jego zespół The Quarrymen w Woolton, na festynie dobroczynnym (1957 rok). Chłopcy zaprzyjaźnili się, a ojciec McCartneya pozwolił im odbywać próby w swoim salonie. John Lennon i Paul McCartney współpracowali, pisząc piosenki. Oboje grali też na gitarach. W lutym 1958 roku Paul McCartney zaprosił na próbę swojego znajomego ze szkolnego autobusu, George’a Harrisona – on też grał na gitarze. John Lennon zgodził się posłuchać gry Harrisona. Stwierdził jednak, że George jest za młody na dołączenie do grupy muzycznej. Paul McCartney potajemnie zaaranżował kolejne spotkanie – George Harrison zagrał wówczas „Raunchy” Billa Justisa w autobusie. Lennon zachwycił się talentem chłopca i Harrison dołączył do The Quarrymen. Tym sposobem, w zespole było już trzech gitarzystów.

Zespół nie miał perkusisty, więc starał się dawać koncerty wszędzie tam, gdzie takowy mógł ich wspomóc. Niedługo potem do zespołu dołączył Stuart Sutcliffe, który zasugerował zmianę nazwy zespołu na The Beatles. Niedługo potem Beatlesi znaleźli swojego pierwszego menedżera, a w połowie sierpnia 1960 roku wciągnęli do zespołu perkusistę Pete’a Besta. Później zaczęli grywać we czwórkę po Wielkiej Brytanii, występując głównie w barach mlecznych. W 1961 roku Sutcliffe musiał opuścić zespół, a Paul McCartney niechętnie został wówczas basistą. O zespole The Beatles zaczęło się robić coraz głośniej w Liverpoolu, a chłopaki zaczęli jeszcze więcej i jeszcze częściej koncertować.

The Beatles podczas serii koncertów w Hamburgu spotkali Briana Epsteina, który został ich menadżerem – w późniejszych latach była to kluczowa postać międzynarodowej kariery zespołu. W 1962 roku Beatlesi zrezygnowali ze swojego perkusisty, zastępując go Ringo Starrem. Właśnie w takim składzie grali do końca działalności zespołu. W październiku tego samego roku The Beatles wydali swój pierwszy singiel, „Love Me Do”. Bardzo szybko zyskali sobie grono sympatyków ich muzyki. Lennon i McCartney zaczęli działać nie tylko jako tekściarze – postanowili śpiewać kolejne single w zespole. Chłopaki cieszyli się coraz większą popularnością w UK, a później w Stanach Zjednoczonych (dzięki pomocy Epsteina, który ich wypromował). Zespół nagrał kilka albumów, a płyty do dnia dzisiejszego cieszą się ogromną popularnością (m.in. A Hard Day’s Night). Rozpoczęła się prawdziwa Beatlemania. Zespół stał się popularny, jak Elvis Presley. Beatlesi podobnie jak Elvis Presley stali się również symbolem stylu oraz muzyczną inspiracją dla kolejnych pokoleń artystów. A może zainteresuje cię także ten artykuł o żonach i dzieciach Paula McCartneya?

Informacje na temat dalszych losów Beatlesów. Dyskografia i najbardziej znane hity

W sierpniu 1965 roku McCartney napisał utwór „Yesterday”. Piosenka wykonana była z kwartetem smyczkowym, więc stała siępierwszym utworem który zespół wykonał z wykorzystaniem elementów muzyki klasycznej. Uczestniczył w niej wyłącznie jeden członek Beatlesów, co też było nowością dla zespołu. „Yesterday” McCartneya to dziś piosenka jedna z najsławniejszych na całym świecie. Wpłynęła na sukces zespołu, ale i samego Paula McCartneya – który zasłynął dzięki niej jako niesamowity kompozytor. Utwór jest jednym z najczęściej coverowanych na świecie. W kolejnych latach zespół wydawał kolejne płyty:

• 5 sierpnia 1966 - Revolver
• 1 czerwca 1967 – Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Blub Band
• 22 listopada 1968 – The Beatles
• 17 stycznia 1969 – Yellow Sumbarine
• 26 września 1969 – Abbey Road

W sierpniu 1967 roku zmarł Brian Epstein, przez co Beatlesi wpadli w załamanie. Paul McCartney postanowił przełamać pustkę i stać się liderem grupy oraz jej kierownikiem.  W marcu 1969 roku McCartney poślubił swoją pierwszą żonę, Lindę Eastman. W sierpniu parze urodziło się pierwsze dziecko, córeczka Mary. Abbey Road był to ostatni wspólny nagrany album zespołu.

Lennonowi coraz bardziej nie podobał się gatunek muzyczny grany przez Beatlesów. Dnia 30 stycznia 1969 roku artyści zagrali ostatni wspólny koncert – na dachu studia muzycznego Apple przy Savile Row w Londynie. Najpierw John Lennon ogłosił, że chce opuścić The Beatles. Jednak to Paul McCartney zrobił pierwszy krok – 10 kwietnia 1970 roku obwieścił, że to on odchodzi. 31 grudnia 1970 roku złożył pozew o rozwiązanie Beatlesów. Oficjalnie, zespół zawiesił działalność 29 grudnia 1974 roku. Muzycy skupili się na solowej karierze. John Lennon zmarł sześć lat później. W 2001 roku odszedł zaś George Harrison.

Kariera solowa Paula McCartneya – piosenkarz, który osiągnął wielki sukces

Największe sukcesy i dyskografia McCartneya po rozpadzie The Beatles

Gdy Beatlesi oficjalnie się rozpadli, Paul wpadł w lekką depresję – żona pomogła mu wówczas wyjść z tego przygnębiającego stanu. McCartney zaczął jednak kontynuować muzyczną karierę, nagrywając kilka solowych albumów. Od momentu rozpadu pojawiło się ich naprawdę dużo:

• 1970 – McCartney
• 1971 – Ram (nagrał go z żoną Lindą)
• 1980 – McCartney II
• 1982 – Tug of War
• 1983 – Pipes of Peace
• 1986 – Press to Play
• 1989 – Flowers in the Dirt
• 1993 – Off the Ground
• 1997 – Flaming Pie
• 2001 – Driving Rain
• 2005 – Chaos and Creation in the Backyard
• 2007 – Memory Almost Full
• 2013 – New
• 2018 – Egypt Station
• 2020 – McCartney III

We wrześniu 1971 roku urodziła się druga córka McCartneyów, Stella. W tym samym roku Paul założył zespół rockowy Wings, który istniał do 1981 roku. Głównymi członkami były 3 osoby – Paul, jego żona Linda i Denny Laine. W 1975 roku Paul McCartney wraz z zespołem Wings stali się dumnymi zwycięzcami nagrody Grammy za najlepszy popowy występ wokalny (utwór „Band on the Run”). We wrześniu 1977 roku Paul i Linda doczekali się trzeciego syna, Jamesa.

Po rozpadzie zespołu Paul McCartney wydawał największe hity we współpracy m.in. ze Steviem Wonderem („Ebony and Ivory”) czy z Michaelem Jacksonem („The Girl is Mine”). McCartney i Jackson pracowali również nad słynnym „Say Say Say”, który stał się numerem jeden w USA. Paul zagłębił się też muzykę orkiestrową, próbując różnych styli muzycznych. W albumie Flaming Pie z 1977 roku gościnnie u Paula wystąpił Ringo Starr, grając na perkusji i występując w chórkach „Beautiful Night”. Rok później zmarła żona Paula, Linda. McCartney próbował jeszcze sił w muzyce orkiestrowej (1999 rok). W kolejnych latach dużo koncertował po całym świecie, a także nagrywał utwory ze znanymi artystami (jak Kanye West czy Rihanna). Paul McCartney jest aktywny muzycznie aż do dziś.