Religia chrześcijańska - doktryna, podstawy wiary, kryteria, klasyfikacja

Religia chrześcijańska stanowi jedno z głównych wyznań monoteistycznych, opartych o objawioną księgę, jaką jest biblia. Religia ta przez 2 tysiące lat swojego istnienia przechodziła znaczne przeobrażenia i rozłamy, w czasie których ukształtowały się obecnie istniejące dogmaty. Chrześcijaństwo ukształtowało kulturę Europy, jak również obu Ameryk i północnej Azji oraz stało się podstawą cywilizacji i kultury, jaka w dużej mierze zadecydowała o obrazie współczesnego świata.

Chrześcijaństwo - informacje, rodzaje

Na czym polega religia chrześcijańska

Religia chrześcijańska powstała w 1 wieku n.e. na bazie judaizmu, od którego jednak w znacznym stopniu odeszła. Jest to wyznanie monoteistyczne objawione, które opiera się na objawionej księdze, jaką jest Biblia. Biblia chrześcijańska składa się z pism hebrajskich zwanych Starym Testamentem oraz pism chrześcijańskich zwanych Nowym Testamentem.

Doktryna chrześcijańska uznaje wiarę w jednego Boga, występującego w 3 osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ponadto czcią otoczeni są Maria, matka Jezusa Chrystusa oraz święci. Symbolem wiary chrześcijańskiej jest krzyż, symbolizujący męczeńską śmierć Jezusa Chrystusa. Wyznanie chrześcijańskie, od początku swego istnienia, przeszło proces rozwoju, w czasie którego kształtowały się poszczególne dogmaty i prawdy wiary.

Rodzaje wyznań chrześcijańskich - informacje, podobieństwa i różnice

W miarę kształtowania się religii chrześcijańskiej dochodziło do szeregu rozłamów. Te, które zyskały zwolenników, przeobraziły się w odrębne wyznania. Obecnie występują 3 wyznania chrześcijańskie:

  • katolicyzm,
  • kościół ortodoksyjny,
  • protestantyzm.

Każde z tych wyznań posiada również mniejsze odłamy, które powstały wskutek odmiennych poglądów na dogmaty wiary lub różnych uwarunkowań społecznych i politycznych. Wyznanie katolickie wywodzi się bezpośredni od pierwszych chrześcijan i uczniów Jezusa Chrystusa. Nazwa katolicyzm pochodzi z języka greckiego i oznacza całość, powszechność. Jego głową jest papież rezydujący w Watykanie. Katolicyzm dzieli się na zachodni i wschodni. Kościół zachodni, czyli wyznanie rzymsko katolickie, bezpośrednio podlega papieżowi, który kieruje jego organizacją. Natomiast wschodnie wyznanie katolickie, czyli kościół grekokatolicki, dzieli się na szereg kościołów w obrządku narodowym. Kościoły te uznają władzę i autorytet papieża. Istnieją również odrębne, narodowe kościoły starokatolickie.

Kościół ortodoksyjny, czyli cerkiew prawosławna, oddzielił się od katolicyzmu w XI wieku, zaś jego zwierzchnikiem duchowym jest patriarcha Konstantynopola. Natomiast o dogmatach wiary decyduje sobór powszechny. Cerkiew prawosławna obejmuje 20 kościołów narodowych, które są rządzone przez własnych patriarchów, biskupów lub metropolitów. Kościół ortodoksyjny znacznie różni się obrządkiem od katolicyzmu.

Najbardziej różnorodne jest wyznanie protestanckie. Protestantyzm nie uznaje władzy, ani autorytetu papieża i nie ma też własnego przywódcy. Wskutek własnej interpretacji biblii przez różnych filozofów i myślicieli, powstało bardzo dużo związków wyznaniowych, które wyłoniły odrębne dogmaty, organizację i obrządek.

Religia chrześcijańska - historia

Jak powstało chrześcijaństwo

Chrześcijaństwo stanowi wyznanie, które powstało na podstawie nauk Jezusa z Nazaretu działającego na terenie dzisiejszego Izraela w 1 wieku n.e.. Jezus głosił tezy rewolucyjne, które nie mieściły się w ówczesnym pojmowaniu religii. Podczas, gdy ówczesne religie stanowiły zestaw obrzędów, nakazów i zakazów, których należało przestrzegać, aby zapewnić byt w państwie i uniknąć gniewu bogów, Jezus podkreślał konieczność osobistego zbawienia każdego człowieka poprzez jego czyny. Głosił także równość człowieka wobec boga i stawał w obronie kobiet. Podważał niektóre, obowiązujące wówczas, obrzędy i nakazy religijne, głosząc wyższość osobistej dobroci i miłości Boga i bliźniego nad suche wykonywanie obrzędów.

Do dziś, zarówno historycy jak i chrześcijanie, zastanawiają się dlaczego Jezus z Nazaretu został skazany na śmierć. Przeważa pogląd, że władze religijne ówczesnej Judei, będącej pod rządami Rzymu, obawiały się zamieszek. Inną przyczyną mogła być obawa, że rewolucyjne zmiany, proponowane przez Jezusa z Nazaretu, mogą obalić obowiązującą religię, co się częściowo stało.

Po śmierci Jezusa, jego nauki były nadal głoszone przez jego uczniów. Osobą, dzięki której chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w Cesarstwie Rzymskim, był św. Paweł z Tarsu, który nauczał i organizował pierwsze gminy chrześcijańskie. Dlaczego ludzie garnęli się do nowego ruchu religijnego? Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zostało poświadczone przez świadków, którzy go widzieli po śmierci. Ponadto rozwój intelektualny ówczesnych ludzi stwarzał zapotrzebowanie na nową, rewolucyjną filozofię, która lepiej tłumaczyła świat oraz sens życia.

Pierwsi chrześcijanie spotykali się z prześladowaniami zarówno ze strony wyznawców judaizmu, jak i władz Cesarstwa Rzymskiego. Wyznawcy judaizmu uważali ich za sektę odstępców. Natomiast nie do końca wiadomo, dlatego władze Rzymu ścigały chrześcijan w tak okrutny sposób. Zarzucano im głównie odrzucenie religii rzymskiej i odmowę kultu cesarza. Do największych prześladowań doszło w czasie panowania Domicjana, Decjusza i Dioklecjana. Dopiero w 311 roku, edykt mediolański zapewnił chrześcijanom wolność wyznania.

Chrześcijaństwo - informacje i historia kształtowania się wyznania i kościołów

Religia chrześcijańska przechodziła duże przeobrażenia, wskutek rozważań, dyskusji i analiz, którymi zajmowali się ówcześni myśliciele. Chrześcijanie podzielili się wraz z podziałem Cesarstwa Rzymskiego na wschodnie i zachodnie. Do oficjalnego zerwania doszło w 1054 roku, kiedy to powstał zachodni katolicyzm i wschodni kościół ortodoksyjny.

We wczesnym średniowieczu Europa zachodnia przeżywała okres upadku, gdzie niejednokrotnie jedyną władzą była organizacja kościelna. Stopniowo kolejne plemiona osiedlające się w Europie przyjmowały chrześcijaństwo i tworzyły organizacje państwowe. Doszło wówczas do konfliktu o zwierzchność nad kościołem i prawem do powoływania biskupów. Był to tak zwany spór o inwestyturę, czyli pierwsza walka o rozdział kościoła od państwa. Ostatecznie cesarz zrzekł się prawa do powoływania biskupów i opatów i kościół rzymskokatolicki uzyskał niezależność od władzy świeckiej.

Kościół rzymskokatolicki, w czasie swojej historii, zwalczał wszelkie odstępstwa czy też sekty i nie pozwalał na własną interpretację wiary przez wiernych, szczególnie że sekty często prowadziły do krwawych zamieszek i wojen. W XIV wieku chrześcijaństwo zachodnie przeżywało kryzys, kiedy to rządziło na raz 2 lub nawet 3 papieży. Doprowadziło to do znacznego upadku autorytetu papieża i w rezultacie kościół nie był w stanie przeciwdziałać powstawaniu rozłamów. W XVI wieku wystąpiło szereg myślicieli, którzy stworzyli własne wyznania protestanckie. Należeli do nich: Marcin Luter, Ulrich Zwingli, Jan Kalwin i inni. Również król Anglii, Henryk VIII, odrzucił zwierzchnictwo papieża i utworzył kościół anglikański pod własnym zwierzchnictwem. Reformacja przyniosła wojny pod hasłem religijnym oraz rabunek dóbr kościelnych. W rezultacie Europa podzieliła się na kraje katolickie i protestanckie.