Robert Hansen – myśliwy, który polował na kobiety… z karabinem

Robert Hansen – amerykański seryjny morderca, przed którym drżała Alaska

Trudne dzieciństwo Roberta

Robert Hansen urodził się 15 lutego 1939 roku w Estherville w stanie Iowa (USA). W dzieciństwie był bardzo nieśmiałym chłopcem, który ciągle się jąkał i zmagał z uporczywym trądzikiem wprawiającym go w ogromne kompleksy – zwłaszcza że zostawiał na twarzy brzydkie blizny. Dzieciństwo Roberta nie należało do najweselszych. Ojciec będący duńskim imigrantem często znęcał się nad nim psychicznie oraz fizycznie. Matka opisywana zaś była jako „bestia w ludzkim ciele”. Robert często próbował nawiązać kontakt z dziewczynami w szkole, jednak te nie zwracały na niego uwagi. Po pierwsze, chłopiec się jąkał i nie potrafił poprawnie się wysłowić, więc żadna dziewczyna go nie rozumiała. Po drugie, odstraszał rówieśniczki swoim wyglądem. Hansen często więc chodził samotnie. W szkole opisywano go jako cichego i samotnego dzieciaka. Robert dorastał wśród dziewcząt, z roku na rok żywiąc do nich jednak coraz większą urazę i żal. Już wtedy postanowił, że kiedyś się na nich zemści.

W 1957 roku Robert został wciągnięty do Rezerwy Armii Stanów Zjednoczonych. Służył tam niecały rok, a później został zwolniony ze służby. Zatrudnił się następnie jako asystent instruktora musztry w akademii policyjnej w miejscowości Pocahontas (stan Iowa). Właśnie tam zakochał się w kobiecie, która odwzajemniła uczucie Hansena. Para pobrała się w 1960 roku. Szczęśliwe małżeństwo wcale nie sprawiło jednak, że Robert zapomniał o dawnych upokorzeniach.

Pierwszy wyrok, diagnoza psychiatry i przeprowadzka na Alaskę

Niedługo po zawarciu związku małżeńskiego w Robercie zaczęło budzić się „dzikie zwierzę”. W grudniu 1960 roku podpalił garaż przeznaczony dla szkolnego autobusu Pocahontas Country Board of Education. Miał być to odwet Hansena za psychiczne znęcanie się nad nim we wszystkich szkołach, w których się edukował. Robert trafił przez to na 20 miesięcy do więzienia stanowego Anamosa. Podczas odsiadywania wyroku rozstał się ze swoją żoną – kobieta złożyła pozew o rozwód, gdy dowiedziała się, że mężczyzna cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową. Psychiatra, który postawił Robertowi taką diagnozę, zauważył, że mężczyzna ma tzw. dziecięcą osobowość i związaną z nią obsesję na punkcie wszystkich, którzy kiedyś go skrzywdzili.

Po wyjściu z więzienia w 1963 roku Robert związał się z inną kobietą. Czasami trafiał na kilka miesięcy do więzienia, innym razem siedział spokojnie w domu. Mimo licznych występków (jak drobne kradzieże czy bójki), żona bardzo kochała Roberta. Małżeństwo w 1967 roku przeprowadziło się na Alaskę do miejscowości Anchorage – tam postanowili osiąść na stałe. Pod koniec lat 70. XX wieku Hansen otworzył niewielką piekarnię. Parze urodziło się dwoje dzieci. Państwo Hansen byli lubiani przez sąsiadów, którzy z czasem zaszczepili w Robercie w łowiecką pasję. Hansen zaczął szkolić się jako myśliwy, zdobywając coraz liczniejsze trofea. Wydawać by się mogło, że historia zacznie toczyć się dobrym torem. Stało się jednak zupełnie inaczej. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat Rzeźnika z Rostowa?

Robert Hansen – człowiek, który zamordował 17 kobiet na Alasce

Tak zaczęły się pierwsze morderstwa Hansena

W grudniu 1971 roku Robert znów został aresztowany. Najpierw oskarżono go o uprowadzenie i gwałt na okolicznej gosposi, a później za zgwałcenie nieznanej prostytutki. Ostatecznie skazano go na pięć lat więzienia wyłącznie za pierwsze oskarżenie – drugie zostało bowiem wycofane w ramach ugody. Robert przesiedział w więzieniu jedyne sześć miesięcy, po czym został zwolniony z zakładu karnego. Hansen zaczął regularnie mordować kobiety od 1972 roku. Swoje ofiary zaciągał do samochodu, a tam – celując w nie bronią – gwałcił je i wypuszczał do okolicznego lasu. Następnie polował na kobiety w lesie z karabinem Ruger Mini-14 w dłoni – zupełnie tak, jak gdyby polował na swoje zwierzęce trofea. Niebawem nazwisko Hansena okryło się niechlubną sławą zupełnie tak samo, jak Richard Ramirez.

13 czerwca 1983 Robert zaproponował 17-letniej Cindy Paulson 200 dolarów, w zamian za spędzenie z nim upojnych chwil w samochodzie. Gdy nieświadoma zagrożenia prostytutka wsiadła do auta, Hansen wycelował do niej z broni. Pojechali prosto do piwnicy domu Roberta, gdzie myśliwy długo torturował i gwałcił młodą kobietę. Cindy zeznała później policji, że Robert przykuł ją łańcuchem za szyję do słupa, a później wyszedł. Gdy wrócił, zabrał ją na lotnisko Merrill Field. Dziewczyna miała ręce zakute w kajdanki. Gdy Hansen zajęty był swoimi sprawami, Cindy potajemnie wyczołgała się z samochodu i uciekła.

Robert Hansen przyznaje się do winy

Cindy Paulson wybiegła na pobliską drogę. Udało jej się zatrzymać przejeżdżającą ciężarówkę. Kierowca zawiózł ją do motelu Mush Inn, gdzie przerażona kobieta wybłagała pracowników, by zadzwonili do jej chłopaka znajdującego się w motelu Big Timber. Następnie wzięła taksówkę do miejsca, gdzie czekał na nią ukochany. Zaniepokojony kierowca ciężarówki, który przywiózł Cindy do Mush Inn, zadzwonił po policję. Poinformował funkcjonariuszy, że zakuta w kajdanki Paulson jedzie do Big Timber. Policjanci z Departamentu Policji w Anchorage pojechali do motelu, w którym znaleźli Cindy. Zabrali kobietę do APD (Anchorage Police Departament), gdzie Cindy zeznała swoją wersję wydarzeń. Policjanci zauważyli, że Hansen miał już kilka starć z prawem. Dziwili się jednak, że łagodny piekarz z Anchorage mógłby dopuścić się tak obrzydliwych czynów na młodej kobiecie. Jako że Robert miał mocne alibi, sprawa Cindy została oddalona.

W międzyczasie detektyw z Alaska State Troopers, niejaki Glenn Flothe, badał sprawę odkrycia kilku martwych ciał w pobliżu Anchorage. Pierwsze znalezione zostało niedaleko jeziora Eklutna. Kolejne zwłoki odkryto nieopodal żwirowni w okolicy Seward, a jeszcze inne nad rzeką Knik. Flothe skontaktował się z agentem Federalnym Biura Śledczego, Johnem Douglasem. Poprosił go o pomoc w nakreśleniu kryminalnego profilu psychologicznego mordercy. Douglas trafnie ocenił, że zabójca jest doświadczonym myśliwym, który mści się na kobietach, polując na nie.

Flothe i Douglas długo badali wszystkich podejrzanych. Dotarli w końcu do Roberta Hansena, który idealnie pasował do ustalonego profilu psychologicznego mordercy. Śledczym udało się dostać nakaz przeszukania domu i samochodów Hansena. 27 października 1983 roku policja odkryła w domu Roberta biżuterię, która należała do zaginionych kobiet. Znaleźli również kilka rodzajów broni palnej na strychu, wycinki z gazet na temat zabójstw oraz mapę z zaznaczonymi punktami, które zgadzały się z miejscami, w których odnaleziono ciała ofiar. Robert Hansen długo zaprzeczał oskarżeniom i zaciekle się bronił. Ostatecznie, przyciśnięty przez śledczych do ściany, przyznał się do winy. Hansen z początku przyznał się do popełnienia jedynie czterech zabójstw, na które policja miała dowody. Później jednak, w zamian za możliwość odbycia kary w więzieniu federalnym, wskazał funkcjonariuszom aż 17 miejsc, w których ukrył zwłoki swoich ofiar.