Wszystkie kochanki Henryka Walezego. Kim były nałożnice króla?

Kochanki Henryka Walezego – najbardziej znane romanse króla

Kochanki Henryka Walezego – Ludwika de la Béreaudière du Rouhet

Ludwika de La Béreaudière du Rouhet zwana była także „Piękną Rouhet”. Urodziła się 1530 r., zmarła po 1586. Była córką Ludwika de La Béreaudière i Magdaleny du Fou. Dzięki swojemu pochodzeniu została damą dworu Katarzyny Medycejskiej.

Właśnie na dworze Ludwika poznała Henryka – syna królowej. Był od niej młodszy o ponad dwadzieścia lat, jednak kobieta miała mieć romans zarówno z nim, jak i jego starszym bratem, Karolem IX. Jednocześnie niektórzy przypisują jej rolę „szpiega” donoszącego Katarzynie Medycejskiej o działaniach jej synów. Natomiast pod koniec życia pełniła funkcję damy d`atour królowej Ludwiki Lotaryńskiej, żony Henryka Walezego.

Ludwikę de La Béreaudière du Rouhet podejrzewano o liczne romanse – nie tylko z Henrykiem i jego bratem. Była kochanką Michała de Montaigne i Roberta de Combault. Najtrwalsze uczucie połączyło ją chyba jednak z Antonim Bourbonem, królem Nawarry. Para doczekała się dwojga dzieci, jednym z nich był Karol III, arcybiskup Rouen, drugim córka Jakobina d`Artigolouve.

Kochanki Henryka Walezego – Maria de Clèves

Henryk był niezwykle kochliwy. Jedną z kobiet, do której żywił większe uczucia, była Maria de Clèves. Żyjąca w latach 1553 – 1574 Maria była czwartym dzieckiem księcia de Nevers, Franciszka i jego żony Małgorzaty Burbon.

W wieku 18 lat została żoną Henryka Burbon-Condé. W niedługim czasie została metresą młodego Walezjusza. Rozwój tego związku został zatrzymany przez wyjazd Henryka do Polski. Po powrocie nowo koronowany król Francji zamierzał doprowadzić do rozwodu Marii z mężem i osobiście się z nią ożenić.

W realizacji tego planu przeszkodził nagły zgon kobiety. Królewska kochanka zmarła w wyniku komplikacji po porodzie. Córka jej i księcia Condé, Katarzyna, zmarła jako niezamężna w wieku 21 lat.

Kochanki Henryka Walezego – śluby planowane i zawarte

Korona Polski a ślub z Anną Jagiellonką

W 1573 r. Henryk Walezy został pierwszym elekcyjnym władcą Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Jeszcze za życia swojego poprzednika, Zygmunta II Augusta z dynastii Jagiellonów, z Paryża przybyło poselstwo, które w imieniu księcia starało się o rękę siostry monarchy. Uczucia schodziły na dalszy plan w momencie, w którym można było uzyskać koronę polską i litewską, a dużo starsza Anna nie należała do kobiet określanych przez Henryka jako piękne.

Zygmunt jednak nie przyjął poselstwa. Król zmarł 7 lipca 1572 r. Wolna elekcja otworzyła Henrykowi inną możliwość objęcia tronu Rzeczpospolitej. 5 kwietnia następnego roku Walezjusz został wybrany na pierwszego króla elekcyjnego. Jednocześnie planowano ożenić go z Anną Jagiellonką.

Przyszła żona nie zachęcała elekta do szybkiego przybycia do Polski. Henryk przekroczył granicę dopiero pod koniec stycznia 1574 r., miesiąc później został koronowany. W trwającej niemal dwa miesiące podróży z Francji kochliwy mężczyzna nawiązywał kolejne romanse. W Krakowie unikał Anny, jak tylko mógł, jednocześnie sprowadzając do swoich komnat prostytutki. Kiedy tylko usłyszał o śmierci brata, porzucił kraj i niedoszłą małżonkę i wrócił do Paryża. Sprawdź także ten artykuł o ucieczce Henryka Walezego z Polski.

Królowa Francji – Ludwika Lotaryńska

Henrykowi w życiu towarzyszyły liczne kobiety: faworyty, kochanki, prostytutki. Król zamierzał zawrzeć związek małżeński z miłości bardziej niż z pobudek politycznych. Po powrocie do Francji jako Henryk III planował ożenić się z Marią de Clèves. Jej śmierć wymusiła zmianę planów małżeńskich.

Ostatecznie żoną Henryka Walezego została Ludwika Lotaryńska (żyła w latach 1553 – 1601) – córka Mikołaja Lotaryńskiego i Małgorzaty von Egmond. Towarzyszkę życia poznał w drodze do Polski. Była ona przyjaciółką jego ukochanej Marii i dzięki temu mocniej zapadła mu w pamięć.

Ślub odbył się dwa dni po koronacji Henryka na króla Francji – 15 lutego 1575 r. Małżeństwo było zgodne. Para jednak nie doczekała się potomków – Ludwika kilkukrotnie poroniła, skutkiem czego nie mogła mieć dzieci. Henryk zmarł wskutek zamachu 2 sierpnia 1589 r. Ludwika do końca życia pozostała wierną pamięci męża wdową.