Michel Platini – czy to najlepszy francuski piłkarz XX wieku?

Opublikowano: 01.12.2023DrukujUdostępnij

Michel Platini - biografia i początek kariery

Bohater niniejszego artykułu urodził się 21.06.1955 w Jœuf we Francji. Od najmłodszych lat spędzał praktycznie każdą wolną chwilę z piłką. Swoją karierę piłkarską rozpoczął oczywiście od lokalnej drużyny młodzieżowej AS Joeuf. W wieku 16 lat grał już w III lidze francuskiej. Marzył o grze w FC Metz, jednak nie przeszedł testów medycznych. W wieku 17 lat udało mu się otrzymać swój pierwszy profesjonalny kontrakt w AS Nancy, z „zabójczym” wynagrodzeniem 300 franków miesięcznie! Swój debiut w lidze zaliczył 2 maja 1973 roku, a swojego pierwszego gola strzelił zaledwie 10 dni później i to przeciwko drużynie Olimpique Lyon. W drużynie AS Nancy Platini spędził 7 sezonów (z czego jeden w drugiej lidze francuskiej, gdyż Nancy w sezonie 1974/75 nie utrzymało się w Ligue 1). Z tym klubem Michel Platini sięgnął po Puchar Francji w 1978 roku.

Po sukcesach reprezentacji Francji, w których znaczącą rolę odgrywał Platini, stało się jasne, że pora na zmianę klubu na lepszy. Opinia publiczna wywierała wielką presję na to, aby Platini nadal grał we francuskiej drużynie, a konkretniej – w St. Etienne – liczącym się wtedy w walce o mistrzostwo Francji i grę w europejskich pucharach. Kontrakt z nową drużyną został podpisany na 2 sezony, podczas których Michel Platini zdobył mistrzostwo Francji w 1981 roku. W sezonie 1981/82 tylko o 1 punkt drużynę St. Etienne wyprzedziła drużyna AS Monaco. Swoją drogą, Platini rozegrał wtedy genialny sezon, strzelając aż 22 bramki! Z drużyną St. Etienne dwa razy wygrał Puchar Francji (w 1981 oraz 1982 roku). Tym samym zdobył w swojej ojczyźnie wszystko, co tylko było do zdobycia – wyruszył więc na podbój Europy! Oferty spłynęły z wielu europejskich potęg piłkarskich, jednak Platini wybrał Juventus Turyn. Jak się okazało – to była jego ostatnia drużyna, w której grał i w której odniósł największe osiągnięcia i sukcesy piłkarskie w swojej karierze.

W ówczesnej drużynie Juventusu Turyn grało aż sześciu aktualnych mistrzów świata z 1982 roku: Cabrini, Gentile, Rossi, Scirea, Tardelli oraz Zoff. Także wtedy do Juventusu dołączył  Zbigniew Boniek. Takiej ekipy nie dało się praktycznie zatrzymać, co widać po osiągnięciach Platiniego w Juventusie. Zobaczmy, jakie trofea zdobywał:

• Mistrzostwo Włoch 1984 i 1986 rok
• Puchar Włoch – 1983 rok
• Puchar Mistrzów – 1985 rok
• Puchar Zdobywców Pucharów – 1984 rok
• Superpuchar Europy  - 1984 rok
• Puchar Interkontynentalny – 1985 rok
• Trzykrotna korona króla strzelców Serie A – 1983, 1984 oraz 1985 rok

Michel Platini grał na pozycji ofensywnego pomocnika. Wprawdzie rozgrywał piłkę, sporo podawał i aktywnie uczestniczył zarówno w kreowaniu akcji, jak i ich wykańczaniu, ale jednak statystyki nie kłamią – zdobył przeszło dwunastokrotnie więcej bramek niż asyst w swojej karierze klubowej.

(statystyki z występów w rozgrywkach ligowych – opracowane na podstawie: https://www.transfermarkt.pl/michel-platini/profil/spieler/88994 )

W sezonie 1986/87 Juventus był „zaledwie” drugi we włoskiej lidze (został wyprzedzony przez drużynę Napoli z „boskim” Maradoną), a Michel Platini przez 1911 minut (od 19.10.1986 roku do 17.05.1988 roku) nie strzelił bramki w ligowych rozgrywkach. Postanowił więc zakończyć karierę, a ostatnim jego spotkaniem klubowym był wygrany mecz z Brescią 3:2.

Tak oto zakończył karierę klubową, a jak wyglądała jego kariera w reprezentacji Francji?

Na okres gry Michela Platiniego w Juventusie, przypadają także jego największe sukcesy z reprezentacją Francji. Zobaczmy, jak sobie radził w spotkaniach międzynarodowych oraz na światowych imprezach piłkarskich. A może zainteresuje cię także ten artykuł o karierze piłkarza Pele?

W reprezentacji Francji zadebiutował 27 marca 1976 roku podczas towarzyskiego meczu z reprezentacją Czechosłowacji. Już w tym spotkaniu zdobył swoją pierwszą bramkę dla Francji. Spójrzmy, jak wyglądały statystyki Platiniego w reprezentacji:

(statystyki z występów w reprezentacji Francji opracowane na podstawie: https://www.transfermarkt.pl/michel-platini/nationalmannschaft/spieler/88994/plus/0/verein_id/3377 )

Wyraźnie widać, że pomimo tego, iż grał na pozycji ofensywnego pomocnika i kreował grę, to o wiele częściej decydował się na samodzielne wykańczanie akcji – co widać po ilości zdobytych bramek.

Mistrzostwa Europy

Reprezentacja Francji biorąca udział w eliminacjach do Mistrzostw Europy w 1980 roku niestety nie zakwalifikowała  się do turnieju finałowego. Nie pomogła nawet dobra postawa Platiniego, który od meczu ze Szwecją (05.09.1979 r. ) otrzymał opaskę kapitana reprezentacji.

Cztery lata później to Francja była gospodarzem turnieju, więc nie musiała grać w eliminacjach. Ten turniej okazał się największym sukcesem Michela Platiniego! Wraz z kolegami z reprezentacji, dosłownie zdemolowali rywali, zdobywając komplet punktów w swojej grupie, a w całym turnieju – tylko w półfinale zaliczyli delikatną zadyszkę. Poprzeczkę wysoko zawiesiła reprezentacja Portugalii, doprowadzając do remisu i dogrywki. Oczywiście nie kto inny jak Platini w 119 minucie dodatkowego czasu gry pokonał bramkarza Portugalii, dając tym samym awans swojej drużynie do finału. W finale, na Parc des Princes w Paryżu, reprezentacja Francji pewnie wygrała z Hiszpanią, a Platini dołożył kolejne trafienie, ustanawiając tym samym rekord 9 strzelonych goli w finale Mistrzostw Europy i zdobywając kolejne trofeum. Do tego rekordu, pomimo rozegranych już 8 turniejów, nikt się nawet znacząco nie zbliżył.

https://www.youtube.com/watch?v=IU9S9oaa-AU

(tutaj można obejrzeć wszystkie 9 bramek strzelonych przez Platiniego podczas ME 1984)

Jednak eliminacji do Mistrzostw Europy 1988 reprezentacja Francji nie może zaliczyć do udanych. Nie udało się Francuzom nawet wyjść z grupy, a Platini strzelił zaledwie jedną bramkę, w jak się okazało ostatnim meczu w swojej reprezentacyjnej karierze. Było to spotkanie z Islandią, wygrane przez Francję na otarcie łez 2:0.

Mistrzostwa Świata

Platini swoją przygodę z Mistrzostwami Świata rozpoczął od eliminacji w roku 1976. Francja zakwalifikowała się do finałowej imprezy, która odbyła się w Argentynie w 1978 r., a Michel Platini miał w tym znaczący udział – strzelił 3 z 7 zdobytych goli przez reprezentację Francji. Niestety, udziału w tej imprezie Francuzi nie wspominają zbyt dobrze. Zagrali bowiem w „polskim stylu”, czyli mecz otwarcia (przegrany z Włochami 2:1), mecz o wszystko (przegrany z Argentyną 2:1) i mecz o honor (wygrany z Węgrami 3:1). Francja zakończyła swój udział na fazie grupowej.

Kolejne Mistrzostwa Świata odbyły się w Hiszpanii. Reprezentacja Francji awansowała na nie, zajmując 2 miejsce w swojej grupie eliminacyjnej. Platini strzelił 5 bramek i szykował  się na finałowy turniej. Idącą jak burza Francję, dopiero w półfinale powstrzymała drużyna RFN, która wygrała w karnych 5:4 (a mecz w podstawowym czasie zakończył się wynikiem 3:3). W meczu o 3 miejsce drużyna Francji doznała kolejnej porażki, tym razem 3:2, z rewelacją turnieju – reprezentacją Polski. Tak więc i z tych mistrzostw Platini nie wrócił z medalem.

Ostatnie Mistrzostwa Świata, na których Platini grał w reprezentacji Francji, odbyły się w Meksyku w 1986 roku. Francuzi w ćwierćfinale spotkali się ze świetnie grającą Brazylią i po wspaniałym meczu, zakończonym 1:1 i pięknej bramce Platiniego – dopiero w karnych rozstrzygnęli sprawę awansu do półfinału. Jednak Platini w karnych zawiódł, nie trafiając nawet w bramkę. W półfinale zagrał swój, jak się potem okazało, ostatni mecz na mistrzostwach, w którym jego drużyna gładko uległa reprezentacji RFN 2:0. W meczu o trzecie miejsce z reprezentacją Belgii zmęczony turniejem Michel Platini nie wystąpił. Jednak do swojej kolekcji dołączył kolejne trofeum – brąz Mistrzostw Świata.

Nagroda Złotej Piłki i inne ciekawostki z życia i kariery piłkarskiej Michela Platiniego

• Zdobył „Złotą Piłkę” – w 1983, 1984 i 1985 roku i był pierwszym piłkarzem, który nagrodę Złotej Piłki odbierał trzykrotnie z rzędu
• Został dwukrotnie odznaczony orderem Legii Honorowej przez prezydenta Francji
• W swojej długiej karierze otrzymał zaledwie 4 żółte kartki w rozgrywkach klubowych i tylko jedną w grze w reprezentacji. Nie otrzymał nigdy czerwonej kartki.
• Rozegrał jedno spotkanie w reprezentacji Kuwejtu. Po zakończeniu kariery, na specjalne zaproszenie, wystąpił w meczu towarzyskim przeciwko Związkowi Radzieckiemu (przegranemu 2:0)
• Był i jest dobrym kolegą Zbigniewa Bońka. Mieli okazję grać zarówno przeciwko sobie (w 1979 roku, gdy Platini występował jeszcze w drużynie St. Etienne, a Boniek w Widzewie Łódź, bramki z tego meczu, zdobyte przez obu z nich, można obejrzeć tutaj:
  (https://www.youtube.com/watch?v=437SEgbqew4), jak i grając razem, od 1982 do 1985 roku w Juventusie Turyn. Ich znajomość przetrwała do dziś.
• Po zakończeniu kariery piłkarskiej został selekcjonerem reprezentacji Francji. Jednak jako szkoleniowiec nie osiągnął żadnych sukcesów – nie zakwalifikował się na Mistrzostwa Świata rozgrywane we Włoszech w 1990 roku, a po Euro 1992, podczas których Les Bleus nie wygrali żadnego spotkania i nie wyszli nawet z grupy – zrezygnował z pracy selekcjonera

Na koniec obejrzyjmy najlepsze bramki zdobyte przez tego znakomitego piłkarza – czy najlepszego francuskiego piłkarza XX wieku?

https://www.youtube.com/watch?v=_5XKJZ8PIN0

(najlepsze bramki zdobyte przez Michela Platiniego)

Bibliografia:

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Michel_Platini - dostęp 31.05.2021
2. https://www.transfermarkt.pl/michel-platini/nationalmannschaft/spieler/88994/plus/0/verein_id/3377 - dostęp 31.05.2021
3. https://www.worldfootball.net/player_summary/michel-platini/ - dostęp 31.05.2021
4. https://www.footballhistory.org/world-cup/index.html - dostęp 31.05.2021