Wszystkie kochanki Henryka Walezego. Kim były nałożnice króla?
Henryk (19 września 1551 – 2 sierpnia 1589), ostatni z rodu Walezjuszy, jako czwarty syn Henryka II i Katarzyny Medycejskiej miał nigdy nie być królem Francji. Dlatego jego obowiązkiem nie był szybki ślub i spłodzenie potomka. Jednak król idealnie wpasował się w schemat kochliwego Francuza, którego otaczały piękne kobiety. Młody mężczyzna chętnie romansował i korzystał z usług prostytutek. Zwracał uwagę na urodę płci przeciwnej, dlatego też mówi się, że jednym z powodów jego późnego przyjazdu do Polski i szybkiej z niej ucieczki był planowany dla niego przez szlachtę ślub z 30 lat starszą Anną Jagiellonką. Nie sposób zliczyć wszystkie jego romanse, ale warto wspomnieć o chociaż kilku…
Jeśli szukasz więcej informacji i ciekawostek historycznych, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kobietach w historii.
Z tego artykułu dowiesz się:
Kochanki Henryka Walezego – najbardziej znane romanse króla
Kochanki Henryka Walezego – Ludwika de la Béreaudière du Rouhet
Ludwika de La Béreaudière du Rouhet zwana była także „Piękną Rouhet”. Urodziła się 1530 r., zmarła po 1586. Była córką Ludwika de La Béreaudière i Magdaleny du Fou. Dzięki swojemu pochodzeniu została damą dworu Katarzyny Medycejskiej.
Właśnie na dworze Ludwika poznała Henryka – syna królowej. Był od niej młodszy o ponad dwadzieścia lat, jednak kobieta miała mieć romans zarówno z nim, jak i jego starszym bratem, Karolem IX. Jednocześnie niektórzy przypisują jej rolę „szpiega” donoszącego Katarzynie Medycejskiej o działaniach jej synów. Natomiast pod koniec życia pełniła funkcję damy d`atour królowej Ludwiki Lotaryńskiej, żony Henryka Walezego.
Ludwikę de La Béreaudière du Rouhet podejrzewano o liczne romanse – nie tylko z Henrykiem i jego bratem. Była kochanką Michała de Montaigne i Roberta de Combault. Najtrwalsze uczucie połączyło ją chyba jednak z Antonim Bourbonem, królem Nawarry. Para doczekała się dwojga dzieci, jednym z nich był Karol III, arcybiskup Rouen, drugim córka Jakobina d`Artigolouve.
Kochanki Henryka Walezego – Maria de Clèves
Henryk był niezwykle kochliwy. Jedną z kobiet, do której żywił większe uczucia, była Maria de Clèves. Żyjąca w latach 1553 – 1574 Maria była czwartym dzieckiem księcia de Nevers, Franciszka i jego żony Małgorzaty Burbon.
W wieku 18 lat została żoną Henryka Burbon-Condé. W niedługim czasie została metresą młodego Walezjusza. Rozwój tego związku został zatrzymany przez wyjazd Henryka do Polski. Po powrocie nowo koronowany król Francji zamierzał doprowadzić do rozwodu Marii z mężem i osobiście się z nią ożenić.
W realizacji tego planu przeszkodził nagły zgon kobiety. Królewska kochanka zmarła w wyniku komplikacji po porodzie. Córka jej i księcia Condé, Katarzyna, zmarła jako niezamężna w wieku 21 lat.
Kochanki Henryka Walezego – śluby planowane i zawarte
Korona Polski a ślub z Anną Jagiellonką
W 1573 r. Henryk Walezy został pierwszym elekcyjnym władcą Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Jeszcze za życia swojego poprzednika, Zygmunta II Augusta z dynastii Jagiellonów, z Paryża przybyło poselstwo, które w imieniu księcia starało się o rękę siostry monarchy. Uczucia schodziły na dalszy plan w momencie, w którym można było uzyskać koronę polską i litewską, a dużo starsza Anna nie należała do kobiet określanych przez Henryka jako piękne.
Zygmunt jednak nie przyjął poselstwa. Król zmarł 7 lipca 1572 r. Wolna elekcja otworzyła Henrykowi inną możliwość objęcia tronu Rzeczpospolitej. 5 kwietnia następnego roku Walezjusz został wybrany na pierwszego króla elekcyjnego. Jednocześnie planowano ożenić go z Anną Jagiellonką.
Przyszła żona nie zachęcała elekta do szybkiego przybycia do Polski. Henryk przekroczył granicę dopiero pod koniec stycznia 1574 r., miesiąc później został koronowany. W trwającej niemal dwa miesiące podróży z Francji kochliwy mężczyzna nawiązywał kolejne romanse. W Krakowie unikał Anny, jak tylko mógł, jednocześnie sprowadzając do swoich komnat prostytutki. Kiedy tylko usłyszał o śmierci brata, porzucił kraj i niedoszłą małżonkę i wrócił do Paryża. Sprawdź także ten artykuł o ucieczce Henryka Walezego z Polski.
Królowa Francji – Ludwika Lotaryńska
Henrykowi w życiu towarzyszyły liczne kobiety: faworyty, kochanki, prostytutki. Król zamierzał zawrzeć związek małżeński z miłości bardziej niż z pobudek politycznych. Po powrocie do Francji jako Henryk III planował ożenić się z Marią de Clèves. Jej śmierć wymusiła zmianę planów małżeńskich.
Ostatecznie żoną Henryka Walezego została Ludwika Lotaryńska (żyła w latach 1553 – 1601) – córka Mikołaja Lotaryńskiego i Małgorzaty von Egmond. Towarzyszkę życia poznał w drodze do Polski. Była ona przyjaciółką jego ukochanej Marii i dzięki temu mocniej zapadła mu w pamięć.
Ślub odbył się dwa dni po koronacji Henryka na króla Francji – 15 lutego 1575 r. Małżeństwo było zgodne. Para jednak nie doczekała się potomków – Ludwika kilkukrotnie poroniła, skutkiem czego nie mogła mieć dzieci. Henryk zmarł wskutek zamachu 2 sierpnia 1589 r. Ludwika do końca życia pozostała wierną pamięci męża wdową.
Autor: Aleksandra Drążek-Szychta
Bibliografia:
- Besala J., Małżeństwa królewskie. Władcy elekcyjni, Bellona, Warszawa 2006
- Dubas – Urwanowicz E., Polskie opinie o Henryku Walezym. Oczekiwania a rzeczywistość, „Przegląd historyczny”, t. 81, z. 1-2, Warszawa 1990
- Grzybowski S., Henryk Walezy, Ossolineum, Wrocław 1985
- Jaworski P., Władcy Francji od IX do XIX w., Luboń 2018, http://krolewskie-sny.pl/08wladcy-francji.html (dostęp: 24 maja 2021)