Rozbicie dzielnicowe

Rozbicie dzielnicowe, trwające od 1138 do 1320 roku, to okres w historii Polski, kiedy kraj został podzielony na kilka niezależnych księstw rządzonych przez potomków króla Bolesława Krzywoustego. Spowodowało to zarówno osłabienie władzy centralnej, jak i wzrost znaczenia lokalnych książąt, co wpłynęło na rozwój miast, handel i kulturę, ale jednocześnie utrudniało obronę przed najazdami zewnętrznymi oraz zjednoczenie polityczne. Poszczególne księstwa różniły się znacznie pod względem politycznym, ekonomicznym i kulturowym, co sprawiało, że Polska była wyjątkowo zróżnicowanym terytorium. W tej kategorii artykułów przyjrzymy się bliżej przyczynom, przebiegowi i skutkom rozbicia dzielnicowego, analizując zarówno jego wpływ na tło społeczne i gospodarcze, jak i na dalsze losy państwa polskiego, które w 1320 roku podjęło proces zjednoczenia.