Trójka ze Springfield - tajemnica trzech kobiet, które zniknęły z domu

Imprezowa noc

Absolwentki

6 czerwca 1992 r. był ważnym dniem w życiu Stacy McCall oraz wielu jej kolegów ze szkoły. To właśnie tego dnia mieli się stawić na uroczystym rozdaniu dyplomów potwierdzających ukończenie Kickapoo High School w Springfield. Wśród dumnych absolwentów była również 19-letnia Suzanne “Suzie” Streeter, przyjaciółka Stacy.

Dla wszystkich było oczywiste, że obie dziewczyny poświęcą najbliższych kilka dni na świętowanie. Wieczorem Stacy włożyła na siebie szykowne ciuchy i zrobiła makijaż. “Rany, chyba się spóźnię”- mamrotała pod nosem, mocując się z butami. - “Nie wiem jeszcze, co dokładnie będziemy robić. Zadzwonię później”- zapewniła rodziców i wybiegła z domu. - “Kochamy cię” – krzyknęli za córką państwo McCall, ale ona była już na ulicy.

Powrót do domu

Stacy i Suzanne zamierzały zaliczyć tego wieczora kilka domówek, a potem pojechać do miejscowości Branson, by spędzić noc w hotelu. Następnego dnia planowały wraz z grupką dalszych znajomych wybrać się do parku wodnego. Około godziny 22:30 zmieniły jednak zdanie. Uznały, że nie mają ochoty na blisko godzinną podróż do Branson. Zdecydowały, że przenocują u koleżanki Janelle Kirby i pojadą do parku wodnego dopiero następnego dnia.

Janelle zgodziła się bez problemu. W jej domu akurat miała miejsce impreza, więc dwie kolejne osoby nie robiły różnicy. Stacy i Suzie bawiły się w najlepsze do około 2 nad ranem, kiedy poczuły, że opadają z sił. Zamiast jednak położyć się w czekających już na nie łóżkach, doszły do wniosku, że wolą jednak spędzić noc w mniej zatłoczonym miejscu. Wybór padł na dom Suzie mieszczący się przy 1717 East Delmar Street. Nastolatka mieszkała tam wraz ze swoją mamą- 47- letnią fryzjerką nazwiskiem Sherrill Levitt.

Dom widmo

Podejrzana sprawa

Była 8 rano 7 czerwca 1992 r. Janelle niecierpliwie czekała na przyjazd przyjaciółek. Poprzedniego wieczora dziewczyny umówiły się, że razem wybiorą się do parku wodnego. Czas jednak mijał, a Stacy i Suzie nie dawały znaku życia. W końcu Kirby zaczęła się niepokoić. Próbowała się z nimi skontaktować telefonicznie, ale bez skutku.

O 12:30 Janelle uznała, że sprawa wygląda podejrzanie. Wraz ze swoim chłopakiem Mikiem pojechali na 1717 East Delmar Street. Od razu zauważyli trzy samochody zaparkowane na podjeździe. To nieco ich uspokoiło. Wyglądało na to, że Suzie, Stacy i Sherrill były w środku. Kiedy jednak podeszli bliżej, zauważyli niepokojący szczegół. Wisząca nad gankiem lampa była rozbita, wszędzie leżało potłuczone szkło. Para nastolatków znalazła gdzieś porzuconą miotłę, uprzątnęła bałagan, a następnie podeszła do drzwi.

Głupi żart

Jako że nikt nie odpowiadał na pukanie, Janelle nacisnęła klamkę i zorientowała się, że drzwi nie są zamknięte na klucz. W mieszkaniu panowała upiorna cisza. Nigdzie nie było widać żywej duszy, nie licząc małego psa należącego do Sherrill imieniem Cinnamon. Zwierzę biegało z kąta w kąt i wyglądało na mocno zdenerwowane.

Po krótkich oględzinach nastolatkowie uznali, że Suzie i Stacy postanowiły jechać do parku wodnego same i skierowali się do wyjścia. W progu zatrzymał ich dźwięk telefonu. Janelle podniosła słuchawkę i usłyszała stek obrzydliwości wypowiadanych przez męski głos. Zniesmaczona dziewczyna rozłączyła się i wyszła na zewnątrz. Telefon nie zrobił na niej większego wrażenia. W tej okolicy tego rodzaju głupie żarty zdarzały się dość często.

Po powrocie do swojego domu nie mogła się jednak uspokoić. Czas mijał, a jej przyjaciółki wciąż się nie odzywały, co było do nich niepodobne. Późnym popołudniem ponownie pojawiła się przy 1717 East Delmar Street. Na miejscu nie zastała co prawda ani Suzie, ani Stacy. Wpadła za to na Janis McCall, matkę tej ostatniej, która od rana próbowała ustalić, co działo się z jej córką. Sprawdź także ten artykuł: Bianka Rota - tajemnicze zniknięcie na wakacjach marzeń.

Gdzie one są?

Klucze, papierosy, pies

Kobiety zdecydowały się przeprowadzić własne mini śledztwo i dokładnie sprawdziły dom. Nigdzie nie było widać śladów włamania, ale stłuczona lampa na ganku wzbudzała pewne podejrzenia. W środku wszystko wyglądało tak, jakby Stacy, Suzie i Sherrill zostały przez kogoś zaskoczone. Na jednym z łóżek wciąż leżała rozłożona książka. Telewizor grał, choć na ekranie widać było tylko szaro-biały “śnieg”. Elegancko zwinięte ubrania Suzie czekały na właścicielkę w sypialni.

W korytarzu stały rzędem trzy damskie torebki. W tej należącej do 47-latki wciąż znajdowała się spora suma pieniędzy pochodząca z ostatniego utargu w salonie fryzjerskim. Inne kosztowności, w tym biżuteria dziewcząt, pozostały nietknięte. To wykluczyło napaść rabunkową. Inne rzeczy osobiste, takie jak klucze do mieszkań czy papierosy, znajdowały się na swoich miejscach. I tylko pies wydawał się wciąż niespokojny.

Wiadomości

Na automatycznej sekretarce znajdowało się kilka wiadomości. Janelle ze zgrozą odkryła, że wśród głosów zaniepokojonych krewnych i przyjaciół był również obleśny bełkot autorstwa mężczyzny, który rozmawiał z nią wcześniej tego dnia. Niestety, po odsłuchaniu nagrania dziewczyna przypadkowo je skasowała, uniemożliwiając tym samym ewentualne ustalenie tożsamości nieznajomego.

Nie wiedząc, co robić dalej, Janelle i Janis zdecydowały się zadzwonić na policję. W oczekiwaniu na przyjazd funkcjonariuszy dokładnie sprzątnęły cały dom, nieintencjonalnie zacierając w ten sposób potencjalne ślady zbrodni. Funkcjonariusze ze Springfield po 3 dniach bezowocnych poszukiwań zaginionych kobiet zwrócili się o pomoc do FBI.

America's Most Wanted

Janis brała aktywny udział w poszukiwaniach. Dzięki jej wysiłkom ulice Sprinfield dosłownie zaroiły się od plakatów z podobizną trzech zaginionych kobiet. W sumie wydrukowano ich ponad 20,000, niektóre zachowały się do dziś. Jej mąż Stu zajął się poszukiwaniami w terenie. Sprawą błyskawicznie zainteresowały się ogólnokrajowe media. Mówiło się o nich w najsłynniejszych talk-shows, takich jak „48 godzin”, „America's Most Wanted” i „The Oprah Winfrey Show”.

Po oględzinach miejsca zdarzenia śledczy uznali, że Stacy, Suzie i Sherrill nie opuściły domu z własnej woli, ale zostały uprowadzone. W ciągu kolejnych dwóch tygodni przeprowadzono zakrojoną na szeroką skalę akcję poszukiwawczą. Przeczesano miejscowe lasy, a także jezioro Springfield i rzekę James. Bez rezultatów.

Na lokalny komisariat zaczęły spływać doniesienia od potencjalnych świadków. „Pamiętam te różne informacje. Ktoś na przykład powiedział, że widział Stacy jeżdżącą małym czerwonym sportowym samochodem po leżącym w pobliżu Springfield miasteczku Battlefield. No cóż, to nie była Stacy, ale nasza najstarsza córka”- wspominała Janis McCall po latach.- „Byli też tacy, którzy twierdzili, że dziewczyny zostały pocięte na kawałki i nakarmiono nimi świnie. To były straszne rzeczy. Najgorsze, jakie matka może usłyszeć”. Jeśli szukasz innych tematów kryminalnych, sprawdź także: Kenny Veach - zaginięcie na pustyni Mojave.

Trójka ze Springfield

Hiena cmentarna

W poszukiwaniu potencjalnego porywacza śledczy zaczęli od sprawdzenia osób z najbliższego kręgu ofiar. Wśród nich znalazł się były chłopak Suzie-Dustin Recla. Niedługo przed zaginięciem trafił do aresztu pod zarzutem bezczeszczenia grobów. Jak się okazało, wraz z kilkoma kumplami włamywał się do grobowców w poszukiwaniu złota, które później sprzedawał w lombardzie. Suzie nie chciała spotykać się z hieną cmentarną i zerwała związek. Nie miała również oporów przez zeznawaniem na niekorzyść Dustina na policji.

Ostatecznie chłopak został oczyszczony z zarzutów. Mimo iż nie miał wiarygodnego alibi na noc zaginięcia, to nie było również konkretnych dowodów, że miał z nim cokolwiek wspólnego. Dodatkowo mężczyzna zgodził się na badanie wariografem i zaliczył test z wynikiem pozytywnym.

Brat i zielona furgonetka

Kolejnym podejrzanym stał się brat Suzie- Bartt Streeter. Mężczyzna cierpiał na chorobę alkoholową. Kiedy wypił, stawał się agresywny. Potrafił podnieść rękę nie tylko na siostrę, ale również własną matkę. Feralnej nocy Bartt miał pić do późna w miejscowym barze. Kiedy poczuł, że ma dość, wrócił do domu i natychmiast położył się do łóżka. Jako że również i w tym przypadku nie istniały żadne konkretne dowody winy, śledczy zmuszeni byli opuścić.

Innego ciekawego tropu dostarczył jeden ze świadków, który zeznał, że dzień po zaginięciu widział w okolicy domu Sherrill podejrzaną zieloną furgonetkę. Za kierownicą siedziała blondwłosa kobieta zadziwiająco podobna do Suzanne Streeter. Wyglądała na zdenerwowaną. Obok siedział mężczyzna, który ostrzegł ją, żeby “nie zrobiła nic głupiego”. Policjanci potraktowali tę wskazówkę poważnie. W ciągu kolejnych kilku tygodni zatrzymali i przeszukali tysiące zielonych furgonetek. Nie znaleźli jednak nawet śladu po zaginionych.

Wiem, że nie żyją

Jednak bodaj najbardziej obiecującą hipotezą była ta związana z Robertem Craigiem Coxem. Cox mieszkał naprzeciwko domu Sherrill Levitt. W przeszłości odsiadywał wyrok za morderstwo. Mimo że nie istniały żadne fizyczne dowody łączące go z zaginionymi, to policjanci przez bardzo długi czas trzymali go na celowniku.

W 1996 r. reporter kryminalny Dennis Graves spotkał się z Coxem w teksańskim więzieniu. Zapytał go wprost o zaginięcie dziewczyn, którym prasa nadała przydomek “Trójki ze Springfield”. “One nie żyją. Wiem to”- stwierdził Cox beznamiętnie. “Wiesz, czy podejrzewasz?”- dopytywał Graves. “Po prostu wiem, że nie żyją. To nie jest żadna teoria, tylko fakt”- odparł skazaniec.

Mężczyzna odmówił podania jakichkolwiek dalszych informacji. Naciskany, stwierdził, że zdradzi więcej na temat sprawy, ale dopiero wtedy, kiedy umrze jego matka. Chciał jej w ten sposób zaoszczędzić cierpienia. Jeszcze tego samego roku Cox został oficjalnie przesłuchany. Prokurator nie postawił mu jednak żadnych zarzutów.

Trupy w betonie

Pewnego dnia funkcjonariusze otrzymali niepokojącą informację, że ciała uprowadzonych kobiet pochowano w fundamentach szpitalnego parkingu. W 2007 r. miejsce to zostało przeszukane za pomocą georadaru z inicjatywy dziennikarki śledczej Kathee Baird. Obsługujący urządzenie inżynier znalazł trzy podejrzane miejsca, które- według jego najlepszej wiedzy- mogły być grobami.

Policjanci podeszli jednak do sprawy sceptycznie. Przede wszystkim dlatego, że zgłaszający podejrzenie świadek nie przedstawił żadnych realnych dowodów na poparcie swojej tezy. Co jednak ważniejsze, budowa parkingu ruszyła we wrześniu 1993 r., czyli ponad rok po zniknięciu “Trójki ze Springfield”. „Rozkopanie terenu i późniejsza rekonstrukcja byłaby niezwykle kosztowna. Tymczasem nie istnieje żadna sensowna przesłanka do podjęcia takiego wysiłku. Śledczy uznali ten trop za całkowicie niewiarygodny”- poinformowała rzeczniczka policji ze Springfield Lisa Cox.