William Hughes - dwie doby absolutnego koszmaru

Noc i śnieg

Pottery Cottage

12 stycznia 1977 roku pogoda w Peak District (wyżyna położona w centralnej i północnej części Anglii) była wyjątkowo nieprzyjemna. Padał gęsty śnieg, który w krótkim czasie utworzył ogromne zaspy. Wiele lokalnych dróg było kompletnie nieprzejezdnych, a prognozy pogody nie prezentowały się optymistycznie.

Nie inaczej sytuacja miała się w Eastmoor, niewielkiej miejscowości w hrabstwie Chesterfield, leżącym w granicach Peak District. Śnieg przykrył grubą warstwą dachy domostw, w tym również Pottery Cottage. Pottery Cottage była osiemnastowieczną manufakturą ceramiki, przerobioną na budynek mieszkalny. Znajdowały się tam trzy mieszkania: jedno stało puste, drugie zamieszkiwała rodzina Moranów, trzecie - starsze małżeństwo Newmanów.

Rodzina Moranów składała się z pięciu osób: 72-letniego Arthura Mintona i jego 68-letniej żony Amy, ich 38-letniej córki Gill, jej męża Richarda i 10-letniej adoptowanej Sary. Cała familia wiodła spokojne i dostatnie życie w niemal bajkowej scenerii urokliwego domku, do którego przeprowadzili się w październiku 1969 r.

Siekiery

Późnym popołudniem 12 stycznia 1977 r. Amy Minton gotowała na kuchni potrawkę z warzyw. W pewnej chwili usłyszała hałas dochodzący z okolicy wejścia do domu. Zaniepokojona kobieta poszła sprawdzić co się stało. Stanęła jak wryta, gdy w przedpokoju ujrzała zziajanego, pokrytego śniegiem mężczyznę, trzymającego w rękach siekiery. To był William Hughes.

Hughes sterroryzował starszą kobietę i zmusił ją do powiedzenia, kto jeszcze jest w domu. W tamtym czasie na miejscu znajdował się tylko Arthur. Gill i Richard byli w pracy, a Sara w szkole. Huges wyznał przerażonym zakładnikom, że jest zbiegłym więźniem i że ma na sumieniu życie dwóch policjantów. Kazał im siedzieć cicho i zachowywać się jak gdyby nigdy nic.

Mężczyzna zapewnił, że musi jedynie przeczekać do wieczora, aby ruszyć w dalszą drogę. Uspokajał, że nikomu nie stanie się krzywda, jeśli tylko Moranowie będą współpracować.

Herbatka

Krótko po godzinie 15 do domu wróciła Gillian. Na powitanie wyszła jej Amy. Ze spokojem powiedziała: W domu jest obcy mężczyzna, który uciekł policji. Ma nóż [zabrany uprzednio z kuchni], ale obiecał, że nas nie skrzywdzi.

Gdy około kwadrans później w drzwiach Pottery Cottage stanęła Sara, Gill zapewniła ją, że William Hughes jest uziemionym przez śnieżycę przejezdnym, który ruszy w swoją stronę jak tylko jego auto zostanie naprawione. Dziewczynka, przynajmniej na początku, uwierzyła w tę historię.

Gill, Amy, Arthur i William jak gdyby nigdy nic usiedli w salonie, aby nad filiżankami z kawą prowadzić niezobowiązujące rozmowy. Sara wkrótce do nich dołączyła, rozkładając na podłodze przybory do szycia. Wkrótce jednak pseudo radosna atmosfera zaczęła się warzyć.

Widząc stopniowe zniecierpliwienie szczególnie małej Sary, Hughes kazał jej iść z dziadkiem do osobnego pokoju. Porywacz nie okazywał na tym etapie żadnego zdenerwowania. Na swój sposób był miły i uprzejmy. Przekonywał, że wkrótce zostawi Moranów w spokoju.

Richard

Około 18:00 w drzwiach Pottery Cottage stanął Richard. Już na progu przywitał go William, trzymając w ciasnym uścisku Gill i przykładając do jej gardła ostrze noża. Kazał zaskoczonemu Richardowi dołączyć do reszty.

Następnie Hughes związał i zakneblował swoje ofiary, a następnie przeniósł każdą z osobna na piętro i umieścił w osobnych pokojach. Kiedy Amy jakimś cudem udało się wyswobodzić, Huges związał ją ponownie tak mocno, że kobieta krzyczała z bólu. Na dole został tylko Arthur, przywiązany do fotela w salonie.

William pobił unieruchomionego, starszego mężczyznę, po czym wrócił na górę, do pokoju, w którym zostawił Gill. Rozwiązał ją, kazał się rozebrać, a następnie zgwałcił. Resztę nocy Hughes spędził w pokoju ze skrępowanym Richardem, racząc go uszczypliwymi monologami. Sprawdź także ten artykuł na temat seryjnego mordercy Bogdana Arnolda.

Zwyrodnialec

Porzucone dziecko

William Thomas Hughes przyszedł na świat w Preston, jako najstarsze z sześciorga dzieci Thomasa i Mary. Ojciec się nim nie interesował. Pozbawiony troski i uwagi Billy uczył się źle, a wkrótce zaczął przejawiać zachowania antyspołeczne. W wieku 14 lat po raz pierwszy trafił do aresztu za kradzież.

Rok później William rzucił szkołę na dobre. Próbował imać się drobnych prac, ale z miernym skutkiem. Niepowodzenia zawodowe pchały go na złą drogę. W końcu trafił do poprawczaka, a następnie do placówki odosobnienia dla nieletnich.

W 1966 roku otrzymał pierwszy z wielu “prawdziwych” wyroków więzienia. Jako że niemal wszystkie jego przestępstwa odbywały się z zastosowaniem ekstremalnej przemocy, William zyskał przydomek “Mad Billy”.

Rodzina

W 1972 roku Billy ożenił się z samotną matką imieniem Jean Nadin. Para zamieszkała w okolicach Blackpool. 6 sierpnia 1972 powitała na świecie córkę Nicholę. Z początku pożycie rodzinne układało się dobrze, jednak z czasem w małżeństwie pojawiły się: przemoc, zaniedbanie i niewierność.

W 1973 r. Hughes został skazany na 4,5 roku więzienia za napaść i brutalne pobicie policjantów, którzy zatrzymali go do rutynowej kontroli drogowej. Jak się później okazało, Hughes przewoził narkotyki w bagażniku auta. Złapany na gorącym uczynku wpadł w szał.

Park

W 1976 roku Bill wyszedł na wolność. Zostawił żonę i dzieci i wraz z kochanką, Teresą O'Doherty, zamieszkał w Chesterfield. Pięć miesięcy później zaatakował parę młodych ludzi, których poznał w miejscowym klubie.

Śledził parę aż do miejscowego parku. Tam zaatakował. Mężczyznę pozbawił przytomności uderzając go w głowę cegłą. Towarzyszącą mu dziewczynę zaciągnął nad brzeg przepływającej niedaleko rzeki i zgwałcił.

Hughes został szybko złapany i wsadzony do aresztu. Mimo iż miał już na koncie brutalne przestępstwa, został zakwalifikowany do “kategorii B”, dzięki czemu zyskał możliwość pracy w kuchni. 3 grudnia 1976 roku ukradł z miejsca pracy nóż do filetowania. Narzędzie ukrył w drewnianej skrytce ulokowanej w materacu.

Ucieczka

12 stycznia 1977 r. William Thomas Hughes miał zostać przewieziony z aresztu do sądu w Chesterfield celem przesłuchania w sprawie gwałtu i brutalnego pobicia. W drodze towarzyszyło mu dwóch funkcjonariuszy służby więziennej: Donald Sprintall i Kenneth Simmonds.

Podróż odbywała się taksówką. Simmonds spiął się kajdankami z oskarżonym i usiadł z nim na tylnym siedzeniu. Sprintall zajął miejsce obok kierowcy, Davida Reynoldsa. Podróż dłużyła się niemiłosiernie - wszędzie leżały zaspy śniegu, które znacznie utrudniały ruch. Kiedy samochód wtoczył się na autostradę M1, Hughes zameldował, że musi skorzystać z toalety.

W łazience na stacji benzynowej Hughes wyjął z ukrycia nóż, który jakimś cudem zdołał przemycić na sobie z celi. Z przygotowanym do akcji narzędziem jak gdyby nigdy nic wrócił do auta. Kiedy samochód odjechał na bezpieczną odległość, Hughes zaatakował.

Najpierw dźgnął Sprintalla w kark. Następnie zamachnął się na Simmondsa, rozcinając mu rękę i twarz, po czym zmusił go do rozpięcia kajdanek. Po wszystkim nakazał Reynoldsowi skierować taksówkę na drogę A617.

Hughes wyrzucił zakładników na pobocze, aby kontynuować podróż samodzielnie. Nie ujechał jednak daleko, bo wpadł w poślizg i rozbił auto. Musiał jak najszybciej znaleźć schronienie, aby ukryć się przed pościgiem i opracować nowy plan.

Zły sen, który nie chciał minąć

13 stycznia

13 stycznia rano przed Pottery Cottage pojawiła się cysterna do opróżniania szamba. Hughes nakazał Gillian zająć się sprawą. Kobieta jak gdyby nigdy nic zamieniła kilka słów z robotnikami, a następnie pokwitowała podpisem realizację usługi.

Wróciwszy do domu kobieta zdążyła rzucić okiem na ojca siedzącego wciąż na fotelu w salonie. Mężczyzna był szczelnie przykryty kocem. Hughes wytłumaczył jej, że staruszek śpi. Następnie rozkazał Gill wykonać zadzwonić do pracy, a potem do szkoły, do której uczęszczała Sara i zawiadomić o ich nieobecności.

Zakupy

Kiedy Gillian spełniła rozkaz porywacza, Hughes polecił jej jechać do sklepu i zrobić zakupy. Zagroził, że jeśli kobieta zrobi coś głupiego, to zabije całą jej rodzinę. Gill pokornie wykonała zadanie. Była sparaliżowana strachem.

Kiedy Gill wróciła do domu, Hughes zniósł na dół Richarda i polecił mu zadzwonić do pracy i zgłosić nieobecność. Gillian chciała zobaczyć córkę. William zapewnił ją, że dziewczynka jest cała i zdrowa, ale nie może w tym momencie spotkać się z matką.

Zupa

Później porywacz nakazał Gill przygotować coś do jedzenia. Zaniósł porcję posiłku Arthurowi, Sarzei Amy. Potem usiadł z resztą rodziny do zakrapianej whiskey partyjki remika. Przez cały czas zapewniał, że już wkrótce opuści Pottery Cottage i wszystko wróci do normy.

Wieczorem zaproponował małżeństwu Moranów przejażdżkę Chryslerem należącym do Richarda. Gill dwa razy objechała z nim okolicę. Kiedy Hughes zorientował się, że drogi są nadal mocno zaśnieżone, postanowił spędzić z zakładnikami jeszcze jedną noc.

14 stycznia

14 stycznia rano Hughes kazał przygotować Gillian śniadanie. Jak poprzednim razem, zaniósł dwa osobne talerze dla Sary i Arthura, chociaż nie pozwolił Gill na widzenie z którymkolwiek z nich. Następnie oznajmił, że potrzebuje suchego prowiantu na podróż, więc - jak poprzednio- wysłał kobietę na zakupy. Tym razem jednak w towarzystwie męża.

Po drodze Richard próbował namówić żonę na wizytę na komisariacie policji. Kobieta jednak kategorycznie odmówiła. Bała się o życie Sary. Była przekonana, że jeśli tylko zrobią wszystko, czego chce Hughes, ich koszmar w końcu dobiegnie końca.

Pieniądze

Hughes jedzenia miał już pod dostatkiem, potrzebował jednak więcej pieniędzy. Zapytał więc Richarda, czy mężczyzna nie przetrzymuje w miejscu pracy jakichś oszczędności. Kiedy Richard przytaknął, Hughes odpowiedział: No to jedź i je przywieź.

Około 18:00 Hughes, Gill i Richard wsiedli do Chryslera i pojechali do firmy, w której Richard pracował. Mężczyzna zabrał stamtąd 210 funtów. Następnie cała trójka wróciła do Pottery Cottage. Hughes zaczął pakować swoje rzeczy do samochodu zapowiadając, że już niedługo uda się w drogę.

Ocalona

Przejażdżka

Późnym wieczorem William Hughes znów związał Richarda, a następnie kazał Gill wsiąść do Chryslera. Zapewnił kobietę, że wysadzi ją gdzieś po drodze całą i zdrową. Wkrótce jednak mężczyzna zorientował się, że nie zabrał z Pottery Cottage mapy. Zawrócił więc do domu.

Kazał Gill poczekać na zewnątrz. Kiedy wrócił, okazało się, że Chrysler nie chce odpalić. Wściekły Hughes kazał Gill iść do sąsiadów i prosić o pomoc. Kobieta posłusznie udała się do mieszkania Leonarda i Joyce Newmanów.

Starsza para szybko zorientowała się, że coś jest nie tak. Błyskawicznie wsiadła do własnego auta i ruszyła pędem na komisariat policji (Newmanowie nie mieli w domu telefonu). Przerażona Gill została z porywaczem sama.

Pomoc

Wściekły morderca złapał Gill i zaczął nią szarpać. Wygląda na to, że będziemy musieli uciekać- wycedził. Zaciągnął kobietę do pobliskiego zakładu naprawy samochodów i kazał jej prosić pracującego w nim mechanika o pomoc.

Mężczyzna szybko zorientował się, że Gill nie przyszła do niego z własnej woli. Postanowił jednak pomóc kobiecie. Poszedł do Pottery Cottage, aby rzucić okiem na Chryslera. Pracował tak wolno, jak tylko mógł, żeby jego żona zdążyła zawiadomić policję. W końcu jednak Chrysler odpalił.

Około 20:19 Hughes i Gill ruszyli w kierunku Baslow. W międzyczasie w Pottery Cottage pojawili się zaalarmowani przez Newmanów policjanci. Zastali na miejscu makabryczny widok: Richard, Sara, Amy i Arthur nie żyli.