Bolszewicy - utworzenie frakcji, przywódcy, poglądy, rewolucja

Zastanawiając się kto to jest bolszewik i kim byli bolszewicy, należy powrócić do ideologii marksistowskiej, z której bolszewizm się wywodził. Bolszewicy, czyli frakcja zwolenników Lenina, stworzyli ideologię zwaną bolszewizmem, a później leninizmem i stalinizmem. Bolszewizm a później leninizm doprowadził do wybuchu rewolucji październikowej i powstania systemu komunistycznego w wielu krajach. System ten nie sprawdził się doprowadzając do katastrofy gospodarczej i ubożenia społeczeństw, a także masowych zbrodni usprawiedliwionych dyktaturą proletariatu. W Rosji i tzw. bloku wschodnim został zarzucony pod koniec XX wieku podczas tak zwanej jesieni ludów.

Kim byli bolszewicy?

Jak powstał bolszewizm i kim byli pierwsi bolszewicy

Można się zastanawiać kto to jest bolszewik. Nazwa bolszewizm i bolszewik powstała w wyniku rozłamu Socjaldemokratycznej Partii Rosji (SDPRR). W 1903 roku odbył się zjazd, na którym partia podzieliła się na mienszewików i bolszewików, czyli mniejszościowców i większościowców. Bolszewizm łączy się nierozerwalnie z leninizmem, gdyż twórcą tego nurtu był Włodzimierz Lenin. Działając w SDPRR Lenin stworzył koncepcję działalności opartej o zawodowych rewolucjonistów. Frakcja przeciwna opowiadała się za demokracją wewnątrzpartyjna, zaś Lenin był zwolennikiem dyscypliny partyjnej, kiedy to kierownictwo partii miało podejmować decyzje, którym członkowie mieli się podporządkować. Lenin był zdania, że partią powinna kierować inteligencja o poglądach rewolucyjnych.

Frakcja Julija Martowa wygrała głosowanie, czyli uzyskali większość. Mimo przegranej w głosowaniu Lenin nazwał swoją grupę większością, czyli bolszewikami. Wkrótce jego frakcja zyskała większą popularność, co uzasadniło nazwę bolszewicy.

W jaki sposób partia bolszewicka doszła do władzy - rewolucja październikowa w 1917 roku

I wojna światowa była dla bolszewików okresem represji, kiedy to większośc działaczy została aresztowana lub udała się na emigrację. Przełomem dla bolszewików była rewolucja lutowa. Doszło wówczas do wybuchu niezadowolenia wywołanego przeciągającą się wojną i kryzysem gospodarczym. Car abdykował, zaś władza przeszła w ręce Rządu Tymczasowego. Ogłoszono wówczas amnestię, z której bolszewicy skorzystali. Włodzimierzowi Leninowi Niemcy ułatwili powrót z emigracji do Rosji.

Działające wówczas ugrupowania jak bolszewicy, mienszewicy i eserowcy weszli do rządu, zaś część z nich była skłonna do działania w ramach rewolucji demokratycznej. Jednak nieprzejednany Włodzimierz Lenin planował zbrojny zamach stanu i zastąpienie rewolucji demokratycznej rewolucją robotniczą. Pod jego wpływem utworzono Komitet Wojskowo-Rewolucyjny, który miał za zadanie przygotowanie zbrojnego zamachu stanu. Jego datę wyznaczono na 24 października 1917 roku. Bolszewicy nawiązali kontakt z działaczami w Moskwie oraz innych miastach, dzięki czemu po zwycięstwie rewolucji mogli przejąć władzę w całym kraju.

Rewolucja Październikowa wybuchła w momencie, gdy bolszewicy otoczyli Pałac Zimowy, który był siedzibą rządu. Władza znalazła się w rękach utworzonej przez nich Rady Komisarzy Ludowych. Po obaleniu rządu tymczasowego, bolszewicy przystąpili do przejmowania władzy w całym kraju. W 1918 roku partia zmieniła nazwę na Rosyjską Komunistyczną Partię.

Historycy do dziś zastanawiają się, jak to się stało, że mało znacząca i mocno radykalna grupa bolszewików Włodzimierza Lenina zdołała zawładnąć tak ogromnym państwem jakim jest Rosja. Ogromną rolę odegrała osobista charyzma Włodzimierza Lenina, który był aktywnym i utalentowanym mówcą. Wielu historyków widzi przyczyny zwycięstwa bolszewików w nieudolności i zbytniej ustępliwości rządu Kiereńskiego. Przyczyny można upatrywać się również w bezwzględnym rozprawieniem się bolszewików z pozostałymi ugrupowaniami jak mienszewicy i eserowcy. Do tego doszła niewyobrażalna grabież dóbr szlachty, ziemiaństwa i cerkwi. Omamieni ideami wolności i dobrobytu, jaki nastanie w komunizmie, prości ludzie stanowili niewyczerpane źródło rekruta. Zaś niewyobrażalny terror, głód i masowe aresztowania tak zastraszyły ludność, że opór stał się niemożliwy.

Ideologia bolszewizmu i leninizmu jej znaczenie i skutki

Bolszewizm jako ideologia

Z bolszewikami łączy się ideologia bolszewizmu, jaką stworzył Włodzimierz Lenin w oparciu o dzieła Karola Marksa i Fryderyka Engelsa. Bolszewizm stanowi ideologię marksistowską przystosowaną do sytuacji w Rosji. Używa się również nazwy leninizm, gdyż doktryna ta stała się podstawą rządów Lenina. Bolszewizm zmodyfikowany przez kolejnego przywódcę ZSRR Józefa Stalina przyjął nazwę stalinizm.

Włodzimierz Lenin określił swoje poglądy w książce “Co robić” napisanej w 1903 roku. Lenin był zwolennikiem dyscypliny partyjnej. W partii komunistycznej powinni działać zawodowi rewolucjoniści podporządkowani kierownictwu partii. Zadaniem partii było zbrojne obalenie rządu i wprowadzenie dyktatury proletariatu, w której rewolucjoniści mieli rządzić w imieniu proletariatu. Partia miała edukować proletariat, aby wykorzenić stary, burżuazyjny sposób myślenia jak na przykład religia.

Lenin uważał, że rewolucja proletariatu nie uda się w krajach rozwiniętych, gdyż robotnicy są tam dobrze opłacani i nie chcą zmian. Rewolucja może udać się w krajach biednych jak Rosja, które jednak nie mają odpowiedniej bazy ekonomicznej, aby powstal w nich komunizm. Dlatego też bolszewicy chcieli rozszerzyć rewolucję komunistyczną na kraje bogate, które mogłyby po zwycięstwie bolszewizmu pomóc krajom biednym. W związku z tym bolszewicy prowadzili politykę ekspansji komunizmu na inne kraje. Ich ostatecznym celem było zapanowanie na świecie jednolitego systemu komunizmu bez państw narodowych, bez granic, bez klas społecznych i bez religii. Po zwycięstwie rewolucji komunistycznej na całym świecie, miało powstać jedno państwo rządzone centralnie.

Zbrodnie bolszewików

Po dojściu do władzy bolszewicy ogłosili dekret o czerwonym terrorze, który miał na celu zlikwidowanie burżuazji w Rosji. W tym celu powołano specjalną policję, zwaną potocznie Czeka, która dokonywała aresztowań i egzekucji ludzi podejrzewanych o związki z burżuazją. W ten sposób wymordowano rosyjskie elity i ludzi wykształconych. Nie ma możliwości obliczenia ilości ofiar czekistów, jednak szacuje się, że tylko na jesieni 1918 roku zamordowano kilkanaście tysięcy ludzi.

Bolszewicy wyniszczyli również chłopów, chociaż teoretycznie działali pod hasłami uwłaszczenia i polepszenia doli chłopów. Zaraz po zwycięstwie rewolucji powołano oddziały aprowizacyjne wspierane przez wojsko, które miały na celu rekwirowanie żywności chłopom w takiej ilości, że mieszkańcy wsi zostali skazani na śmierć głodową. Oddziałom nakazano zabijanie we wsiach ludzi wpływowych i bogatszych chłopów, których nazywano kułakami i krwiopijcami. Bunty chłopów były krwawo tłumione, nawet przy użyciu broni chemicznej. Już latem 1918 roku bolszewicy zaczęli organizować obozy koncentracyjne dla wszystkich “wrogów ludu”. Szacuje się, że głód w Rosji pochłonął ponad 6 milionów ofiar.

Bolszewicy nie oszczędzali również robotników, których byt mieli z założenia poprawić. Strajki jakie wybuchły w 1919 roku zostały krwawo stłumione, zaś aresztowanych rozstrzeliwano lub topiono w rzece. Bolszewicy również krwawo rozprawiali się z białymi w czasie wojny domowej. Ilość ofiar czerwonego terroru nie sposób wycenić, jednak szacuje się, że w latach 1918–1922 bolszewicy wymordowali od miliona do 2 milionów ludzi.