Włodzimierz Lenin - życiorys, biografia, osiągnięcia, postulaty, śmierć

Kim był Włodzimierz Lenin, człowiek którego zdjęcia i wizerunki zdobiły miejsca publiczne w okresie socjalizmu. Zdjęcia łysawego pana z charakterystyczną spiczastą bródką trwale kojarzą się z komunizmem. Kim był rewolucjonista, dzięki któremu powstała partia bolszewicka i wybuchła rewolucja październikowa i człowiek, który stworzył komunizm. Kim był przywódca partii bolszewickiej, którego idee i polityka przyczyniły się do czerwonego terroru, śmierci milionów ludzi w wyniku głodu, oraz w łagrach i obozach pracy, lat komunistycznego terroru i zapaści gospodarczej. Poznaj życiorys i działalność ikony komunizmu, jaką był Włodzimierz Lenin.

Kim był Włodzimierz Lenin - życiorys, pochodzenie, rodzina, zdjęcia

Biografia Lenina - pochodzenie, data urodzenia, młodość i rodzina

Życiorys Włodzimierza Lenina - najważniejsze informacje i daty

  • data urodzenia: 10 kwietnia 1870 roku,
  • data śmierci: 21 stycznia 1924 roku,
  • ojciec: Ilja Nikołajewicz Uljanow, matka: Maria Aleksandrowna z domu Blank,
  • prawdziwe imię i nazwisko: Władimir Ilicz Uljanow,
  • 1917 - przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych,
  • 30 sierpnia 1918 - ranny w zamachu,
  • maj 1922 - wylew i początek choroby,
  • grudzień 1922 - przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych ZSRR,
  • 21 stycznia 1924 - śmierć.

Pochodzenie Lenina, twórcy bolszewizmu i komunizmu, nie było wcale robotnicze. Urodził się jako Władimir Ilicz Uljanow, 10 kwietnia 1870 roku. Jego data urodzenia według kalendarza gregoriańskiego to 22 kwietnia. Jego ojciec Ilja Nikołajewicz Uljanow był inspektorem szkół, który nadzorował modernizację i tworzenie nowych szkół. Za swoją pracę otrzymał tytuł szlachecki.

Gdy był w gimnazjum dosięgły go tragedie rodzinne. Zmarł jego ojciec, zaś rok później jego brat został skazany na śmierć za udział w zamachu na cara. Zarówno Ilja Nikołajewicz Uljanow jak i jego żona byli konserwatywnymi monarchistami, dalekimi od radykalizmu. Również Władimir w młodości nie interesował się polityką. Dlatego też nie miał kłopotów z dostaniem się na studia. Tu jednak jako brat rewolucjonisty cieszył się dużą popularnością. Zaczął podzielać rewolucyjne zainteresowania kolegów i wstąpił do Narodnej Woli. Gdy jego grupa została rozbita przez policję, Władimir został wyrzucony ze studiów i przez kilka lat był na utrzymaniu matki. Czas poświęcił na lektury, które skłaniały go do radykalizmu i marksizmu. Zaczął działać w różnych komórkach rewolucyjnych. W jego życiu pojawiła się marksistka Nadieżda Krupska. Za podżeganie do strajków został zesłany na Syberię na 3 lata. Tam on i Nadieżda Krupska wzięli ślub.

Działalność w Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR) oraz partii bolszewickiej

Po powrocie z zesłania Włodzimierz Lenin wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR) i przeniósł się do Monachium. Wtedy jego współpracownikiem został Lew Trocki. Tu poznał również rosyjskiego rewolucjonistę Gieorgija Plechanowa, który w listach nazywał siebie Wołgin. Skłócony z nim Włodzimierz, którego prawdziwe imię i nazwisko brzmiało Władimir Ilicz Uljanow, przyjął pseudonim Lenin, od rzeki Leny, aby podkreślić przeciwne nurty rzek. Właśnie wtedy doszło w partii do rozłamu, gdy Plechanow związał się z mienszewikami, a Lenin z bolszewikami.

W czasie rewolucji 1905 roku Lenin przebywał za granicą, gdzie jego poglądy zradykalizowały się. Uznał, że należy dążyć do sojuszu robotniczo-chłopskiego w celu obalenia caratu. Zaczął głosić konieczność zbrojnego powstania, masowego terroru i wywłaszczenia ziemiaństwa. Lenin i Nadieżda Krupska przebywali w większości za granicą do wybuchu I wojny światowej, prowadząc działalność partyjną. Zajmował się on również pisaniem.

Rewolucja październikowa i biografia Lenina

Włodzimierz Lenin jako przywódca bolszewików dążący do zbrojnego zamachu

Na wieść o rewolucji lutowej w Rosji, Lenin skorzystał z amnestii uchwalonej przez rząd tymczasowy aby wrócić do Rosji. Wystarał się u władz niemieckich o pozwolenie na przejazd działaczy emigracyjnych, ze Szwajcarii, przez Niemcy i Finlandię do Piotrogrodu. Rząd niemiecki ułatwił mu wyjazd, gdyż liczył na ferment w Rosji wywołany przez bolszewików.

W Piotrogrodzie Lenin wystąpił z szeregiem przemówień, w których nawoływał do zastąpienia rewolucji burżuazyjnej, rewolucją socjalistyczną, do wycofania się z wojny, nacjonalizacji przemysłu i wywłaszczenia właścicieli ziemskich. Postulaty te zdobyły mu ogromna popularność. Jednocześnie wysunięto zarzuty, że jest niemieckim szpiegiem, co zmusiło go do ukrywania się aż do października 1917 roku. O ile inni przywódcy bolszewików jak Lew Trocki czy Józef Stalin, byli skłonni do współpracy z rządem tymczasowym, Lenin zdecydowanie parł do zbrojnego obalenia rządu.

Rewolucja październikowa wybuchła w momencie, gdy bolszewicy otoczyli Pałac Zimowy będący siedzibą rządu. Aresztowali członków rządu tymczasowego i utworzyli Radę Komisarzy Ludowych, na której czele stanął Lenin.

Polityka Lenina w latach 1917 - 1918

Polityka Lenina szła w kierunku przejęcia władzy przez bolszewików. Kiedy wybory do Zgromadzenia Konstytucyjnego wygrali eserowcy, doprowadził do rozpędzenia tego zgromadzenia. W marcu 1918 partia bolszewicka przyjęła nazwę Rosyjskiej Partii Komunistycznej. Partia ta faktycznie rządziła Rosją.

Pierwszymi posunięciami bolszewików była konfiskata ziemi należącej do arystokratów i kościoła prawosławnego. Kolejnym było zakończenie udziału Rosji w wojnie pokojem brzeskim. Dekrety Lenina wprowadziły 8-godzinny dzień pracy, upowszechnienie edukacji i zwiększenie praw kobiet. Anulowano zadłużenie zagraniczne Rosji, znacjonalizowano banki, wprowadzono również rewolucyjne sądownictwo. Lenin był zwolennikiem stosowania terroru i przemocy w celu obalenie starego porządku. Stworzył policję rewolucyjną, zwaną potocznie Czeka, której ofiarą padły setki tysięcy ludzi.

Zamach i biografia Lenina w ostatnich latach życia

W marcu 1918 roku przywódcy partii komunistycznej Włodzimierz Lenin i Lew Trocki przenieśli się do Moskwy i zamieszkali na Kremlu. 30 sierpnia 1918 roku doszło do zamachu, w wyniku którego Lenin został postrzelony. Zamachowcem była Fanny Kapłan należąca do eserowców. Lenin przeżył zamach, lecz nigdy już nie wrócił do zdrowia.

Nie wiadomo jaki był udział Lenina w zamordowaniu cara i jego rodziny. Jednak pozbycie się cara było korzystne dla polityki Lenina, gdyż toczyła się wojna domowa bolszewików z monarchistami (wojna czerwonych i białych). Bolszewicy uniemożliwili w ten sposób wykorzystanie cara przez białych i udowodnili, że przywrócenie caratu jest niemożliwe.

Lenin zatwierdził dekret o czerwonym terrorze, w wyniku którego zamordowano setki tysięcy “przeciwników rewolucji” i utworzono obozy pracy. Wojna, terror i rekwirowanie żywności wywołały głód, który spowodował śmierć 5 milionów ludzi. Lenin nakazał bezwzględne rekwirowanie resztek żywności z głodujących wsi i utrudniał pomoc międzynarodową uważając ją za szpiegostwo.

Po zamachu Lenin nigdy w pełni nie wrócił do zdrowia. W 1922 roku doznał serii udarów, w wyniku których został sparaliżowany i stracił mowę. Zmarł 21 stycznia 1924 roku.

Przyczynę jego przedwczesnej śmierci (miał 53 lata) niektórzy upatrują w powikłaniach kiły. Już wcześniej Lenin nazywany był syfilitykiem i stąd mogły wypływać jego brutalność i rządy terroru. Jednak Lenin nie był kobieciarzem i prócz żony mógł utrzymywać stosunki tylko z jedną kobietą, znaną z rozwiązłości Inessą Armand. Przyjmuje się jednak, że przyczyną śmierci był wylew, gdyż również jego ojciec zmarł po wylewie w wieku 55 lat.

Lenin i jego spuścizna

Po śmierci Włodzimierz Lenin został okrzyknięty geniuszem ludzkości i nauczycielem narodów. Umieszczenia go na liście najważniejszych ludzi w historii świata jest w pełni uzasadnione, oczywiście jeśli listę taką pojmuje się jak spis zarówno pozytywnych jak i negatywnych postaci historycznych. Historia udowodniła, że stworzony przez niego system bolszewizmu i leninizmu, nie sprawdził się, doprowadzając do zapaści gospodarczej, głodu, terroru i ludobójstwa na niespotykaną do tej pory skalę, jak również do zubożenia krajów, które go przyjęły lub którym został narzucony. System ustrojowy, który w wielu państwach wyniku jego ideologii, przetrwał ponad 70 lat, a w niektórych częściach świata trwa do dziś. Mimo licznych dowodów na swój szkodliwy wpływ społeczny, nadal ideologia ta ma wielu zwolenników i nadal przynosi ofiary, czego przykładem może być zapaść gospodarcza w Wenezueli.

Po śmierci stworzono kult Lenina. Jego ciało zostało zmumifikowanie i złożone w mauzoleum na Placu Czerwonym w Moskwie. Jego zdjęcia i wizerunki stały się podstawą sztuki i ikonografii komunistycznej. Jego imieniem nazwano miasta i ulice, zaś jego pomniki stanęły wszędzie w państwach komunistycznych.

Obecnie mauzoleum Lenina jest nadal otwarte dla zwiedzających, zaś mumia Lenina poddawana jest regularnej konserwacji. Mauzoleum budzi ogromne kontrowersje, gdyż po upadku komunizmu odezwały się głosy żądające jego zamknięcia i pochowania Lenina na cmentarzu. Jednak zdania na ten temat są podzielone i mauzoleum nadal istnieje.